ପ୍ରଜାପତିର ସ୍ବପ୍ନ

ମଧୁ ଚୁମିବାକୁ ପ୍ରଜାପତି ମନ,

ଦିଅ ସ୍ପର୍ଶ କରି ତାକୁ,

ପାଖୁଡ଼ାରେବସି ଧୀରେ ସ୍ପର୍ଶ ଦେବ,

ସେ ବି ଛୁଇଁବା ଶିଖୁ ।

ମଧୁଛନ୍ଦା ପଶେ ମଧୁ କି ଅଭାବ,

ମଉଳା ଦେହରେ ବାସ,

ଯାହା ବଞ୍ଚିଥିବ ଶୋଷି ଖାଇଯାଉ,

ପୁର୍ଣ୍ଣ ହେଉ ତା'ର ଆଶ ।

ଦେହ ଝାଳ ବାସ ସୋଶିଵ ଅବଶ୍ୟ,

ସେହି ବି ମଧୁର ମଧୁ,

କେତେ ସ୍ବପ୍ନ ନେଇ ,ଆସିଅଛି ସେଯେ,

ଦେଖିକି ମଉଳା ବଧୁ ।

ସ୍ବପ୍ନ ଜୀବନର ଅଭିନ୍ନ ଅଙ୍ଗ,

ତା'ରବି ଜୀବନ ଅଛି,

ଦେଇଦିଅ ତାର ସ୍ବପ୍ନ ଆଧାର,

ସେ ଯାହା ବାଞ୍ଛା କରିଛି ।