ପ୍ରିୟତମା ଶୀତ

ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ ରାତି ଶୋଇଗଲା

ସପନ ଶୋଇଲା ନିଦେ

ପ୍ରିୟତମା ଶୀତ କାକର ଶେଯରେ

ଶୋଇ ଯାଇଥିଲା ଦମ୍ଭେ I

ରଜନୀଗନ୍ଧାର ମହକ ଛୁଟିଲା

ଶେଫାଳୀ ବାଣ୍ଟିଲା ବାସ

ଖୁସି ମୋର ସବୁ ଶୋଇ ଯାଇଥିଲେ

ମୁହଁରେ ଫୁଟାଇ ହସ I

କମ୍ବଳ ଭିତରେ ନିଦ ଶୋଇଥିଲା

ନିରୋଳା ରାତିର କୋଳେ

ଅନ୍ଧାରେ ଅନ୍ଧାର ଦେଖୁଥିଲେ ଆଖି

ନିଦ୍ରିତ କୋଳାହଳେ I

ଝରକା ସେପାଖେ ବରଷା ଝରିଲା

ଗୀତଟିଏ ଗାଇ ଗାଇ

ଆକାଶଟା ସାରା ତାରା ଖେଳୁଥିଲେ

ଜହ୍ନ ପଡିଥିଲା ଶୋଇ I

ଝରକା ଖୋଲି ମୁଁ ମନ ଖୋଲିଦେଲି

ଖୋଲିଦେଲି ଆଖିପତା

କାନେ ପଡିଗଲା ଛମ୍ ଛମ୍ ସ୍ୱରେ

ବରଷାର ଆତ୍ମୀୟତା I

ମୋ ଭିତରେ ସଖୀ ଶୋଇଥିଲ ତୁମେ

ସଧୀରେ ଉଠିଲ ଚେଇଁ

ପ୍ରିୟତମା ଶୀତ ଦୂରେ ଚାଲିଗଲା

ପାରିଲନି ତାକୁ ଛୁଇଁ I