ପ୍ରିୟା ମୋର

ରାଧା ଓ ମୀରାର ପ୍ରେମ ତ ସ୍ୱଚ୍ଛ

ପ୍ରେମର ନିଦର୍ଶନ

ସେ ମନ୍ଦାକିନୀ ଅନାବିଳ ପ୍ରୀତି ଧାରା

ସତ୍ୟ ସନାତନ ।

ସେଥିରେ ରହିଥାଏ ତ ତନୁ ମନ ପ୍ରାଣ

ତ୍ୟାଗର ବଳିଦାନ

ପ୍ରଗାଢ଼ ସ୍ନେହ, ଅଯାଚିତ ମୋହ ଆଉ

ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ସମର୍ପଣ ।

ମଣିଷ ମନ ଖୋଜେ ସେ ନିଆରା ପ୍ରେମ

ଓ ମଧୁର ବନ୍ଧନ

ଥାଏ ଆଵିଳତାବିହୀନ ସମ୍ମୋହନ, ଲୋଡା

ନାହିଁ ସମ୍ପତ୍ତିର ପ୍ରୟୋଜନ ।

ସେ ପ୍ରେମ ମିଳିଲେ ଆସେ ଖୁସିର ଜୁଆର,

ମନ ରହେ ସୌମ୍ୟ ଶାନ୍ତ

ସେ ଉଦୀୟମାନ ସୂର୍ଯ୍ୟର କିରଣ ପରି କରେ

ଜୀବନ ଵିନ୍ଦୁକୁ ଦୀପ୍ତିମନ୍ତ ।

ଵିଛାଇ ଦିଏ ଜୀବନେ ଫୁଲର ପାଖୁଡ଼ା ସବୁ

ସ୍ନେହ ଡୋରେ ମନ ବାନ୍ଧି ଦିଏ

ଦିଏନାହିଁ କେବେ ମନରେ ଦୁଃଖ ହୃଦୟରେ

ସୁଖ ଶାନ୍ତି ଭରି ଦିଏ ।