ପ୍ରିୟା ମୋ ଖୁସି ର ଅନ୍ତଃସ୍ବର

ପ୍ରିୟା ତୁମେ ମୋ ଜୀବନ ର ଖୁସି 

ତୁମେ ଥିଲେ ମୋ ସାଥେ, ମନ ଗହନ ବନରେ

ଉଦ୍ଭାସିତ ହୁଏ ପ୍ରେମ ର ସପ୍ତରଙ୍ଗ

ସେହି ରଙ୍ଗ ଲାଗିଗଲେ ତନୁ ମନେ

ମେଣ୍ଟିଯାଏ ଅପରିତୃପ୍ତ ପ୍ରେମ ର ତୃଷ୍ଣା

ପ୍ରିୟା ତୁମେ ଥିଲେ ସାଥୀରେ

ତୃପ୍ତ ହୁଏ ଅସୁମାରି ଅନାହତ ଅଭିଳାଷା

ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ ସବୁ ଅବଦମିତ ଅୟୁତ ଆଶା ।

ଯଦି ତୁମେ କେବେ ଅଧା ଛାଇ ଆଲୁଅ ରେ

ଲୁଚକାଳି ଖେଳ ଅଭିମାନେ

ମନ ମୋର ଭାବନା ସଞ୍ଚରି ଯାଏ

କ୍ଷଣିକ ପାଇଁ ହେଉ ପଛେ

ସଫା ଚାନ୍ଦ ର ଗ୍ରହଣ ଲାଗିବା ଭଳି

ପୂର୍ଣ୍ଣଚ୍ଛେଦ ଟିଏ ଟାଣି ହୋଇଯାଏ ।

ପୁଣି ଅଙ୍କୁରିତ ହୁଏ ଆଉ ଏକ ଭାବାନ୍ତର

ବତୁରା ବୀଜ ରୁ ଅଙ୍କୁରୋଦଗମ ଭଳି

ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟ ର ଫଲଗୁ ଧାରା

ମହମହ ବାସ୍ନାରେ ବାସ୍ନାୟିତ ହୋଇ

ସଞ୍ଚରି ଯାଏ ଦେହ ମନ ପ୍ରାଣ ର

ଅଦେଖା ଗଳିକନ୍ଦି ରାସ୍ତା ସମୂହ

ପ୍ରିୟା , ସେହି ଅଳ୍ପ ବ୍ଯବଧାନ

ବେଳେବେଳେ ଲେଖି ଯାଏ ଗଳ୍ପ ଅମ୍ଳାନ

ଝରାଇ ଦିଏ ଅହେତୁକ ଅସରନ୍ତି ଲୁହ।