ବାରମାସୀ

ବୈଶାଖରେ ଯେବେ

ତମ କଥା ଭାବେ

ନିଦାଘ ଦେଖାଏ ଆଖି

ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ଆଣି ଦେଲା

ଆଷାଢ଼ର ଚିଠି

ଶ୍ରାବଣ ଗାଇଲା ଚୋଖି ।

ଭୋଦୁଅ ନିର୍ଦ୍ଦୟ

ବୁଝେନି ହୃଦୟ

କଅଁଳ କୁଆଁରୀ ମନ  

ଅଶିଣ ସିଆଣୀ

ଆଣି ଦେଲା ଜାଣି

କୁଆଁର ପୁନେଁଇ ଜହ୍ନ ।

କାର୍ତ୍ତିକର କୀର୍ତ୍ତି

କହିଲେ ନସରେ

ମଗୁଶିର ଭରେ ସିନ୍ଥା  

ଅଳସୀ ପଉଷ

ଛଡ଼ାଏ ଆୟୁଷ

ମାଘ ମାଗେ ଛିଣ୍ଡା କନ୍ଥା ।

ଦରଦୀ ଫଗୁଣ

ପ୍ରେମର ପିଆଣ

ଧରେଇଲା ମୁହଁ ସଞ୍ଜେ  

ଚଗଲା ଚଇତ

ଡାକି ନେଲା ଯାତ

ସଢ଼ି ଗଲି ପ୍ରୀତି ଲାଜେ ।

ବାରମାସୀ ବୋଲି

ବାର ମାସ ଯାକ

ପ୍ରୀତିର ମଦିରା ଖୋଜେ  

ରସରେ ରସରେ

ରାସଲୀଳା କରେ

ରସବତୀ ରାସ କୁଞ୍ଜେ ।