ପରିଣୀତା

ପଶିଆସ ତୁମେ ଯେବେ ନିଃଶବ୍ଦ ରାତି ଅଧରେ

ପଲକ ପଡେନି ଆଖି ଭାସେ ରଙ୍ଗୀନ୍ ସ୍ୱପ୍ନରେ ,

ଭାସେ ସ୍ମୃତି କିମଧୁର ସ୍ବପ୍ନଭରା ନୟନରେ

ଫେରିଯାଅ ନାହିଁ ତୁମେ ନିଦ ଦେଇ ଏ ଆଖିରେ ।

ବୋଳିଦେଇ ମୁଖେ ମୋର ମୁଠାଏ ରଙ୍ଗ ଅବିର

ସାତ ଜନମକୁ ସବୁ ହିସାବ କିତାବ କର ,

ଶୁଷ୍କ ପ୍ରାଣେ ବୋଲିଦେଇ ଶୀତଳତା ମଧୁକର

ଏକାକରି ଯାଅନାହିଁ ସଙ୍ଗେ ନିଅ ପ୍ରାଣ ମୋର ।

ମୁଁ' ମାନସୀ ପ୍ରିୟା ତୁମ ହୃଦ ମୋର ଅଣାୟତ

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜର୍ଜରିତ ତନୁ ଲାଗେ ବହୁ ବ୍ୟଥିତ,

ମୋ' ମାନସ ହୃଦ ସ୍ପନ୍ଦନ ମୋ ' ଦେହରେ ରଖ ହାତ 

ପରିଣୀତା ନାୟିକା ମୁଁ ' ତୁମଠାରେ ସମର୍ପିତ ।

ପ୍ରତିକ୍ଷିତ ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ଭାବମୟ କରୁଅଛି ,

ପ୍ରୀତିପୁର୍ଣ୍ଣ ହୃଦୟଟେ ତୁମକୁ ଭେଟି ଦେଉଛି ।