ପ୍ରୀତିର ପରସ

କାକର ବିନ୍ଦୁ ଯେ ମୋତି ପରି ଦିଶେଧରଣୀର ସବୁଜ ଶଯ୍ୟାରେ,

ମୋତି ନୁହେଁ ସେ ତ କାକର ବିନ୍ଦୁଏକବି ର ଏ କବିତା ଭାଷାରେ।।

ସାରୁ ପତରରେ ଟଳମଳ ପାଣିକାଳେ ଝରିଯିବ ଫୁଲ ସୁନା ର,

ବେଙ୍ଗୁଲି ରାଣୀର ଉଛୁଳି ପଡିବଆଞ୍ଜୁଳାଏ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ବର୍ଷା ର।।

ଜୀବନର ସତ୍ୟ ସ୍ନେହ ର ପରସରାତିକର ସ୍ବପ୍ନ ରହିଛି ଅଧା,

ସକାଳ ସୁରୁଜ ପ୍ରୀତି ବନ୍ଧନରକାମନାର କଷ୍ଟ ଦିଏ ଯେ ବାଧା।।

ବାଦଲ ବରଷା ଟୋପା ର ଝଲକବାଟବଣା ଆଜି ଶୁଖିଲା ଏ ମନମାନେ ନାହିଁ ଦିନ ମାନେନି ଏ ରାତିଆନମନା ଆଜି ଆକାଶର ଜହ୍ନ।।