ପ୍ରୀତି ଉପବନେ ରଚିଲା ରାସ

ନିଦାଘେ ଜଳିଲି ପୀରତି ବହ୍ନିରେ

ପ୍ରିୟା ବିନା ମନ ହେଲା ଅଧିର

ଦିନରାତି ମିଠା ପରଶ ଖୋଜିଲି

ସପନେ ଆଙ୍କିଲି ଚିତ୍ର ତାହାର ।

ବରଷା ସାଥିରେ ଭିଜିଲି ରାସ୍ତାରେ

ଓଦା ହୋଇଗଲା ସାରା ଶରୀର

ହୃଦୟେ ଭରିଲା ପୀରତି ଭାବନା

ଅଜାଣତେ ତୋଳିଦେଲି ନଅର ।

ଶରତେ ନିର୍ମଳ ଆକାଶେ ଉଇଁଲା

ସ୍ନିଗ୍ଧ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାମୟୀ ଶୁଭ୍ର ଚନ୍ଦ୍ରମା

ଚନ୍ଦ୍ରମା ଶରୀରେ ମୋତେ ଦିଶୁଥିଲା

ଚଗଲି ପ୍ରିୟାର ମୁଖ ପ୍ରତିମା ।

ହେମନ୍ତ ଆଗତେ ନୀଳ ସରୋବରେ

ନୀଳକଇଁ ହୃଦେ ଶଶୀର ପ୍ରୀତି

ପ୍ରେମିକ ପଣରେ ପ୍ରେୟସୀକୁ ମୋର

ଲେଖିଲି ଅନେକ ଚିଠି ନିଇତି ।

ଶୀତୁଆ ସକାଳେ ସୁନେଲି ରଶ୍ମୀରେ

ଝଲସି ଉଠିଲା ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁ

ମୋତେ ଲାଗୁଥିଲା ଫୁଲେଇ ପ୍ରିୟା ମୋ

ସିନ୍ଦୁର ଟୋପାରେ ସାଜିଛି ବଧୂ ।

ବସନ୍ତ ଆଣିଲା ମଳୟ ପବନ

ନାନା ରଙ୍ଗ ଫୁଲ ଢାଳିଲେ ବାସ

ରଙ୍ଗର ମେଳଣ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ରଙ୍ଗେଇ

ପ୍ରୀତି ଉପବନେ ରଚିଲା ରାସ ।