ପ୍ରୀତି ଫୁଲ

ସୁହାଗିନୀ ପ୍ରିୟା ଯତନେ ତୋଳିଛି 

   ଶରଧାରେ  ପ୍ରୀତିଫୁଲ

ସମର୍ପଣ ସତେ କରିବକି ମୋତେ 

    କରିବି ମୁଁ'ତାକୁ ଗେଲ ।

ଶୁଭ ଲଗନରେ ମୁଁତା" ସାଥିରେ  

     ଏକାନ୍ତରେ ଥିଲି କାଲି

ସେଥିପାଇଁ ଆଶା ଅଛି ମୋ'ଭରସା  

    ଯିବନାହିଁ ମୋତେ ଭୁଲି ।

ମୁଁପ୍ରେମୀ ପ୍ରବର ଦେଖୁଚି ସପନ 

     କିବା ରାତି ଅବା ଦିନ 

ତା"ରୂପ ଲାବଣ୍ୟ କରୁଛି ଅଥୟ

     ଅବୁଝା ଏ ଯଉବନ  ।

ସପନ ନିଦରେ ଭାବୁଛି ସତରେ

   ବଧୂବେଶେ ଆସିବକି 

ମହକିବ ଘର ଝରି ପ୍ରେମନୀର

    ପ୍ରେମନିଶା  ଘାରିବକି  ।

ପ୍ରୀତିଫୁଲ ସବୁ ଦବସେ ଅଜାଡି  

     ମୋର ପାଦପୂଜା ପାଇଁ 

ସାଜିବ ସେ'ରାଣୀ ମୋ'ମନ ଜାଣି

    ପ୍ରେମଗୀତି ଦବଗାଇ ।

ଅପରୂପା ଛବି ଦେଖୁଚି ମୁଁ ନିତି

   ତା'ଓଠର ହସ ଧାଁରେ

ଦୁଃଖ ଭୁଲିଯାଇ ସୁଖ ମୁଁ ଖୋଜେ

   ପ୍ରେମୀ ହୃଦ ଅଗଣାରେ ।

କହ ପ୍ରିୟତମା ଭୁଲିବୁନି ଜମା 

    ପ୍ରୀତିଫୁଲ ଦବୁ ମୋତେ

କଥାତ ରହିଲା ପ୍ରେମତ ବାସିଲା 

    ସପନ ଦେଖିବା କେତେ ।

ତୁଉତ ମୋଅର ମୁଁ'ବି ତୋଅର 

  ଆମ ପ୍ରେମେ ନାହିଁ ଶେଷ 

ପ୍ରେମ ସପନକୁ ସତ କରିବାକୁ

  ଦିଏ ପ୍ରିୟା ଶେଷସ୍ପର୍ଶ  ।