ପ୍ରେୟସୀ

କେହିତ ଜଣେ ଆସୁଛି ନିତି 

ଭାଙ୍ଗୁଛି ମୋର ସ୍ବପ୍ନ

ଭାବୁଛି ବସି ଅନେକ କଥା

ଖୋଜୁଛି ତାକୁ ମନ ।

ଆସିବ କେବେ ଜାଣିନି ମନ

ତଥାପି ତାକୁ ଖୋଜେ

ଗରମ ରାତି ଥରୁଆ ଛାତି

ପ୍ରେମରେ ଦେହ ଭିଜେ ।

ଆଙ୍କୁଛି ଆଖି ତାଆରି ଛବି

ଗପୁଛି ମନେ ମନେ

ପାଗଳ କହେ କେହି ଦେଖିଲେ

ରାତିରେ ଅବା ଦିନେ ।

ପ୍ରେୟସୀ ନିଶା ହୃଦୟ ଭାଷା

ପଢିବ ବୋଲି ଆଖି

ଆଖିଏ ସ୍ବପ୍ନ ସାଇତି ରଖେ

ସ୍ପନ୍ଦନ ଏକା ସାକ୍ଷୀ ।

ସ୍ବପ୍ନରୁ ଯେବେ ଆସଇ ଫେରି

ଓଠରୁ ଝରେ ହସ

ଦେଖିନି କେବେ କେମିତି ସିଏ

କେମିତି ତାର ବେଶ ।

ସତେକି ମୋତେ ପାରିବ ବୁଝି

କୋଳେଇ ନେବ କୋହ

ଭାବୁଛି ଯେବେ ଏପରି କିଛି

ଲାଗୁଛି ମାୟା ମୋହ ।।