ପ୍ରେମ ସମ୍ଭାରଣ

ଶବ୍ଦର ଭାଣ୍ଡରୁ ସ୍ଵଳ୍ପ ଶବ୍ଦ ଗୁଞ୍ଜି

ବର୍ଣ୍ଣନା ମତେ ନୂତନ ଶବ୍ଦ ଖଞ୍ଜି ।

ତୁମ୍ଭ ସାଥେ ବିତିତ କ୍ଷଣ ଅପୂର୍ବ

ଅତୁଳନୀୟ ଭାବ ଆବେଗ ପୂର୍ବ ।

ପ୍ରେମର ସେ ଆୟାରମ୍ଭ ରବି ରଶ୍ମୀ

ମନେ ଉଜ୍ଜଳିତ ପ୍ରେମର ସେ ଭ୍ରାନ୍ତି ।

ଶ୍ୱେତ ଫର୍ଦ୍ଦେ ତୁମ୍ଭ ଶାନ୍ତ ଶତ ଗୁଣ

ରଚିତେ ତୁମ୍ଭ ରଚନା ସମ୍ଭାରଣ ।

କୁହୁକ ପ୍ରେମର ସେ ଯାଦୁ ତୁମ୍ଭର

ମାନସେ ବୁଲେ ହୋଇ ଚକ୍ର ଆକାର ।

ଗୁଣି ହୁଏ ମନ ତୁମ ପ୍ରେମ ଧାରା

ତୁମ୍ଭ ପ୍ରେମର ସେ ଅଜସ୍ର ଅସରା ।

କଳ୍ପନା ଯଳ୍ପନା ଯା ତୁମ୍ଭ ସ୍ମୃତି ରେ

କାଳୀ କାଳିମା ରେ ଆଙ୍କେ ଅଧିରେ ।

ପ୍ରେମ ପ୍ରକାଶର ସ୍ୱର ଗମ୍ଭିରତା

ନୟନେ ନିରେଖେ ତୁମ୍ଭ ଆତ୍ମୀୟତା ।

ବୃହତ୍ ଅକାଂକ୍ଷା ଆତ୍ମ ବିଭୋରତା

ଆତୁର କରେ ତୁମ ପ୍ରେମ ବ୍ୟାକୁଳତା ।

ଦିବସ ରଜନୀ କି ସମୟ ମାନ

ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ ତୁମ୍ଭ ପ୍ରେମ ଭାବ ମାନ ।

ଆଙ୍କିବି ବର୍ଣ୍ଣିବି କି କରିବି ମୁହିଁ

ତୁମ୍ଭ ପ୍ରେମ କାବ୍ୟ କି ପଢିବି ମୁହିଁ ।

ଜ୍ଞାତହୀନ ଏ ସ୍ୱଳ୍ପ ବୁଦ୍ଧି ମୋର

କାହୁଁ କି ରୂପ ଦେବି ମୋ ପ୍ରେମର ।

ନୁହେଁ ଅର୍ଥ ହୀନ ନୁହେଁ ମର୍ମ ହୀନ

ପ୍ରେମ ଯୁଗାନ୍ତକ ଅମରତ୍ଵେ ଲୀନ ।

ସତ୍ୟ ପ୍ରେମ ମନେ ଥିବ ଛୁପି ରହି

ନା ଲିଭି ଯିବ ନା ହିଁ ସରିବ ସେହି ।

ଯୁଗାନ୍ତକାରୀ ଯୁଗାନ୍ତେ ଥିବ ରହି

ପବିତ୍ରର ସେ ଅସରନ୍ତି ଧାରା ନଇ ।