ପ୍ରେମ ପୁଲକ

ତୋର ପ୍ରେମ ନୁହେଁ ଶାଠିଏ ପଉଟି

ଭୋଗ ରାଗେ ସାରିଦେବୁ,

ତୋର ପ୍ରେମ ରାଗେ ସମର୍ପିତ ଆମ୍ଭେ

ରାଧା - କୃଷ୍ଣ ବୋଲାଇବୁ ।

ଭାବ ବିହ୍ୱଳ ମୁଁ ତୁମ ପାଇଁ ରାଧା

ବ୍ୟସନେ ନାହିଁ ମୋ ମନ,

ନୀତି ଝୁରୁଛି ମୁଁ ତୁମ ପାଦ ପଦ୍ମ

ଝୁରୁଛି କଦମ୍ବ ବନ ।

ଆଖି ମୁଦି ରଖେ ଭୟାତୁର ହୋଇ

କାଳେ ସ୍ବପ୍ନ ଭାଙ୍ଗି ଯିବ

ଅଦୃଶ୍ୟ ହେବ କି ମୋର ରାଧା ରାଣୀ

ଖୋଲି ଦେଲେ ଚାଲି ଯିବ ।

ଜାଣିଛି ରାଧା ଗୋ ପ୍ରେମ ଧନ ନୁହେଁ

ଭୋଗ ବିଳାସ ରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ,

ତୋତେ ମୁଁ ଦେଇଛି ମୋ ହୃଦୟ ରାଜ୍ୟ

ସେ ରାଜ୍ୟେ ତୋର ଗମନ ।

ନାହିଁ ତ ଶୋଚନା ବିରହ ବ୍ୟଥାରେ

ଆମର ଏ ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ,

ସଂସାର ଜାଣିବ କେତେ ଯେ ମହତ୍ତ୍ଵ

ଦେଉଥିଲେ ଖାଲି ମନ ।

ପାଇବାରେ ନାହିଁ ଆନନ୍ଦ ସମ୍ପର୍କେ

କାମନା ରେ ଥାଏ ଦୁଃଖ,

ରାଧା କୃଷ୍ଣ ଆଜି ସର୍ବତ୍ର ପୂଜିତ

ମିଳଇ ପରମ ସୁଖ ।

ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କର ତୁମେ ମୋହର ଅସ୍ତିତ୍ଵ 

ତୁମେ ପ୍ରେମମୟୀ ମାଆ,

ପରିଭାଷା ତୁମେ, ପ୍ରେମ ଅମୃତର

ତୁମେ ଜଗତର ସାହା ।