ପ୍ରେମ ଛନ୍ଦମୟ

ସ୍ନେହ ମମତାର ଅମୃତ ଝରା 

ଏ ତ ଧର୍ମର ଧାରା

ମଣିଷ ଜୀବନ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ, 

ସପନ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ଭରା ।

ମଣିଷର ଅଙ୍ଗେ ବହୁ ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗେ

ଆନନ୍ଦ ଭରି ଦିଏ ପ୍ରୀତି

ସେ ଭାବ, ଜୀବନ ସତ୍ତାର ଏକ 

ସୁଧାମୟ ଗୀତି।

ତୁମ ଛନ୍ଦ ହେଲା ନିନାଦିତ ଏ 

ମୋର ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ

ତୋଳିଲା ଝଙ୍କାର ନାଚିଲା 

ସପନ କେତେରେ ।

ଅରପିଲି ତନୁ ମନ, ପ୍ରେମମୟ 

ଦୁନିଆରେ 

ନରହିଲା ମାନ ଅଭିମାନ, ହଜିଗଲି

ସେ ପ୍ରୀତି ରାଗିଣୀର ସୁରେ ।

ଖୋଲା ହୃଦୟରେ ତୁମକୁ ସର୍ବଦା 

ହୃଦୟରେ ଭରିଛି

ତୁମ ରୂପ ଛବି ହୃଦୟ-କାନନେ 

ସଦା ମନ ମଧ୍ୟରେ ରଖିଛି ।

ଛାଡି ଯାଉଛ ମୋତେ, ତଥାପି 

ତୁମର ଶୁଭ ମନାସେ ମୁଁହି

ସୁଖେ ଥାଅ, ତୁମ ସୁଖରେ ସୁଖୀ 

ହେବି ତାହା ଚାହିଁ।