ପ୍ରଭୁ ତୁମେ

ମନ ଅଛି ମୋର

ମନ ବି ରହିବ

କାଳେ ଭୁଲିଯିବି

ଲେଖା ଥାଉ ମୋର

ମନ ଚିତରେ !

ଅଝଟିଆର ତୋର

ଅନେକ ସପନ 

ଟିକେ ଟିକେକେ ଅଭିମାନ 

ଟିଂଗା ବୋଲି ଜାଣି

ନ ଥିଲା ଏ ମନ !

ଏଣିକି ତା କଥା

ଭଲକି ବୁଝିବି

ନୋହିଲେ ରୂଷିବ 

ରାଗିବ, ମୁହଁ ବୁଲାଇ 

ଅନେକ କଥା କହିବ 

ପଛକଥା ଭାବି

ନିଜକୁ ସମର୍ପି

ଦେଇଅଛି ମୁହିଁ

କାହିଁକି ଭରଷା

ତୁଟାଇଲି ମୁହିଁ !

ସେଥିପାଇଁ ବୋଧେ

ସେ ରାଗିଗଲା

ରୂଷିଲା ମୁହଁକୁ

ମୋ ଆଖି ଦେଖିଲା !

ଯାହା ହେଲା ହେଲା

ମୋର ବିଦ୍ୟାଳୟ

ସେ ଦେଖିଗଲା !

ଦେଖି ନ ଥିଲି ମୁଁ

ବହୁତ ଦିନରୁ

ଯାହା ଦେଖିଲି

ତା କୃପାରୁ !

ତା ରୂଷିଲା ମୁହଁ

ଆଖିରେ ନାଚୁଛି

ତା ଆଖିର ଲୁହ

ମୋ ଆଖିରେ ଭରି ଅଛି !

ଆସୁଥା କାଳିଆ

ଏମିତି ଟିକିଏ

ଦେଖିକରି ତୋତେ

ଆନନ୍ଦ ମୁଁ ପାଉଥାଏ 

ଶେଷ ନିଶ୍ୱାସ ତୋ 

ସେବାରେ ଯାଉ !