ବିଦଗ୍ଧ ଗ୍ରୀଷମ

ନିଦାଘ ମାସରେ ଜଳୁଥାନ୍ତି ସୂର୍ଯ୍ୟ 

ତପନ ତାପକୁ ନହୁଏ ସହି,

ଉତ୍ତପ୍ତ ପବନ ଜାଳେ ସର୍ବ ସ୍ଥାନ 

ବୃକ୍ଷ ଲତା ଙ୍କର ଶିରୀ ତୁଟଇ l

ଶୁଷ୍କ ଜଳଧାରା ଜଳ ଜୀବ ସାରା 

ଜୀବନକୁ ପାରନ୍ତିନି ବଞ୍ଚାଇ,

ଫାଟି ମାଟି ମାଆ କରିଥାଏ ଆଁ 

ଶୁଷ୍କ ଲତା ଘାସ ହଜନ୍ତି କାହିଁ l 

ବାଟୋଇ ବିକଳ ବିନା ଟିକେ ଜଳ 

ସ୍ବେଦ ଝରି କରେ ଦେହକୁ ସିକ୍ତ,

କେବେ କଷ୍ଟ ପୁଣି ନପାରଇ ସହି 

ହୁଅଇ ତାହାକୁ ଅଂଶୁର ଘାତ l

ଯାତ୍ରା ସମୟରେ ଛତା ପାଣି ଆଦି 

ସଙ୍ଗରେ ସର୍ବଦା ସାଥି ରେ ନିଅ,

ଓଦା ଗାମୁଛା କୁ ମଥା ପରେ ଦେଇ 

ଅତି ଆବଶ୍ୟକେ ବାହାରେ ଯାଅ l

ନାହିଁ ବୃକ୍ଷ ଲତା କଂକ୍ରିଟ ଜଙ୍ଗଲ 

ଉତ୍ତାପ କୁ ବେଶୀ ବଢାଇ ଦିଏ,

ନିଜ ଦୋଷେ ଆଜି ମାନବ ଭୋଗୁଛି 

ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ନାହିରେ କିଏ l

 ମାନବ ହେଜନ୍ତୁ ବୃକ୍ଷକୁ ଲଗାନ୍ତୁ 

ଯତନରେ ତାକୁ ଥିଲେ ବଢାଇ,

ଦଗ୍ଧ ଗ୍ରୀଷମ ବାଧିବନି ଆଉ 

ପାଇଲେ ବୃକ୍ଷ ର ଶୀତଳ ଛାଇ l

ଗ୍ରୀଷମ ସିନା ହୁଏ କଷ୍ଟଦାୟୀ 

ଆକାଶେ ସଞ୍ଚଇ ଜଳୀୟ ବାଷ୍ପ,

ବରଷା ଦିନରେ ବର୍ଷଧାରା ଦେଇ 

କମାଇ ଦିଏ ସେ ଜଗତ ତାପ ll

ଗ୍ରୀଷମ ଶିଖାଏ ସହିବାର ଗୁଣ 

ଜଳ ଓ ବୃକ୍ଷର ଉପାଦେୟତା,

ଶିଖିଲେ ନିଶ୍ଚୟ ଜଗତ ବଞ୍ଚିବ 

ହସିବ ଆମର ପ୍ରକୃତି ମାତା ll