ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ

ମୋତେ କିଛି ଆଲୋକ ଦିଅ ଏ ଅନ୍ଧାର ଆକାଶେ

ମୁଁ ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ କରି ବାକୁ ଚାହେଁ ଇଶ୍ଵରଙ୍କ ପାଶେ,

ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ପାଲଟି ଯାଉଥିବା ଦୂଷିତ ଭାବନାକୁ ଦୂରେଇ

ମୁଗ୍ଧ ମାନବିକତାର ମୋହନୀୟ ଗୀତକୁ ଗାଇ ଗାଇ ,

ଏ ଦୁନିଆରୁ ହଜିଯିବାର ସମ୍ଭାବନା ଯେଉଁଠି ଚିରନ୍ତନ

ତେବେ କାହାଲାଗି ଏ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର ନକ୍ଷତ୍ରର ଆୟୋଜନ !

ଅହରହ କ୍ଷତ ବିକ୍ଷତ କରି ଆଉ କାହାର ଭାବନାକୁ

ପୁରା କରିବାକୁ ଚାହେଁନା ଏବେ ମୁଁ ମୋ ବାକିତକ ସ୍ବପ୍ନ ,

ବିଭୋର ହୁଏନା ହୃଦୟ ଆଜି ମିଛ ଆଭିଜାତ୍ୟରେ

ଛଟପଟ ହେଉଛି ପ୍ରାଣପକ୍ଷୀ ଏ କପଟ ଖେଳରେ,

ଅସଫଳ ସ୍ବପ୍ନର ଏ ନିଶ୍ଚଳ ନିସ୍ପନ୍ଦ ଶରୀରକୁ ନେଇ

କାହିଁକି ଚାଲିବି କହିଲ ଏ ଅହଂକାରର ଖଣ୍ତାଧାରରେ,

ଏ ମାୟାରୁ ମୁକୁଳିବାକୁ ,ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ହଁ ଏବେ ଶେଷ ମାର୍ଗ

ସଂପର୍କର ନିବିଡତାରେ ହିଁ ଜୀବନେ ପ୍ରାପ୍ତି ହୁଏ ସ୍ବର୍ଗ ,

ଝଡର କଂପନ ଯେଉଁଠି ଅହରହ ନିଜସ୍ଵ ପୃଥିବୀରେ

ସେଠି ଲାଭକ'ଣ ନିଜପାଇଁ ନିଜେ କୋକେଇ ବାନ୍ଧିବାରେ !

ସଭ୍ୟତା ଲୋପ ପାଇଯିବ ଜଣା ନାହିଁ କେତେ ବେଳେ

ମଣିଷ ମାଟିରେ ହିଁ ମିଶିବ କାଳବଳେ ସମୟର ଚକତଳେ ,

ଆଖି ମିଟିକା ମାରିଲାଣି ନିୟତି ସଙ୍କଟର ଓଢ଼ଣା ଫାଙ୍କରୁ 

କିଏଜାଣେ କାହାର କେତେ ଆଉ ଆୟୁଷ ଏ ମହୀତଳେ ...!