ନୀଳ ଆକାଶ

ନୀଳ ଆକାଶର ଅପରୂପ ଶୋଭା 

   ଦିଶେ ଭାରି ମନୋହର 

ଦିଗନ୍ତ ପ୍ରସାରୀ ତା'ର ପ୍ରତିଛବି 

  ମନେ ତୋଳେ ନିତି ଘର l

ଆକାଶ ବୁକୁର ସେ ନୀଳିମା ତଳେ 

   ଧାଡିଧାଡି ତାଳଗଛ 

ଗଛ ନୁହେଁ ସେ' ତ ଚଢେଇର ବସା 

    ଏକଥା ନୁହଁଇ ମିଛ l

ଦେଇପାରେ ନାହିଁ  ଝଙ୍କାଳିଆ ଛାଇ 

   ବାଟୋଇକୁ ସିନା ସେଇ 

ତଥାପି ତ ସିଏ ଆନନ୍ଦେ ହସୁଛି 

   ଆକାଶର ଗୀତ ଗାଇ ।

କମିନି ଦୂରତା ଅବା ମଧୁରତା 

  ମାଟି ଆଉ ଆକାଶର

ଯୁଗ ଯୁଗର ସେ ନିବିଡ଼ ସମ୍ପର୍କ 

   ଲାଗେ ଅତି ଆପଣାର l

ମେଘ ମେଦୁରର ଭସା ବାଦଲକୁ 

   ଗୋଧୂଳି ସଞ୍ଜୁଆ ବେଳ

ଛାଇ ଆଲୁଅର ରଙ୍ଗୀନ୍ ଛିଟାରେ

    ଅଳସ ରବିର ଖେଳ ।