ଯାହା ହିଁ କରିବୁ, ତାହା ହିଁ ପାଇବୁ

ଜୀବନର ଗତି ଅଟେ ଅବିଶ୍ରାନ୍ତ

ବିଶ୍ରାମ ତାହାର ଅଛି କି?

ଶୈଶବରୁ ପୌଢ କାଳ ହେବ 

ବିଗତ ଯୌବନ ଫେରିବ କି? |୧|

ସମୟ ଚାଲିଛି, କବି ତ ଲେଖିଛି, 

ଥାଆନ୍ତାକି ମୋର ବିହଙ୍ଗ ପକ୍ଷ,

କଅଣ ହେବ କୁହ ବୁଦ୍ଧି ନଷ୍ଟ କରି ଚେଷ୍ଟା 

କଲେ, ଲଙ୍ଘିବାକୁ ସମ୍ରୁଦ୍ର ଅବା ଗିରି ବକ୍ଷ? |୨|

କୃତ୍ରିମତା ଭରା ଉଦ୍ୟାନଟିଏ, ଶୋଭାମୟ 

ଦର୍ଶନୀୟ ହୋଇପାରେ

ହେଲେ ପ୍ରକୃତିକ ସୁନ୍ଦରତା, ପ୍ରେମମୟ ମନ 

ସୃଷ୍ଟି ହୋଇ ପାରିବ କି ସେଥିରେ ? |୩|

କୃତ୍ରିମ ହୃଦୟ ଘେନି କୃତ୍ରିମ ପଛରେ

ପଡିଛେ ନୂତନ ଯୁଗରେ ଏଠି,

ଏଇ ମାୟା ନଗରୀରେ, ପୁଂଜିପତି ପାଇଁ

ଖଟୁଛେ ଆମେ ଖାଲି ବେଠି |୪|

ହେ କୋଟିପତି, ଧନ ରହିବ କି ପାଶେ, 

ହେବୁତୁ ଅମଡା ଭୂଇଁ 

ଦିନେ ମଡ଼ା ମଡ଼ା ବୋଲି, କହିବେ ସଭିଁଏ 

ଉପରେ ଗୋବର ପକେଇ |୫|

ସ୍ୱାର୍ଥପର ହୋଇ ରଖିଛୁ, ସଂଗରେ ତୋର

ଶହଶହ ଏକର ଭୂଇଁ,

ଟଲଷ୍ଟୟଙ୍କ ଗପ ଭଳି ଶେଷେ ଦରକାର ଛଖଣ୍ଡ 

କାଠ ଅବା ଛଅ ହାତ ଜାଗା ତହିଁ |୬|

ଆସିଅଛୁ ଏକା ଯିବୁ ହିଁ ଏକା, ଶୂନ୍ୟ ଶୂନ୍ୟ ଶୂନ୍ୟ

ଥିବ ତୋ ହାତରେ

କହୁଅଛୁ ଖାଲି ମୋର ମୋର, ମୋର, ମୋର , 

ଏ ଅଳିକ ଜୀବନରେ |୭|

ଯିଏ ରାମ, ସିଏ ଶ୍ୟାମ, ସେହି ଯୀଶୁ, ସେହି

ବି ତ ଇଶ୍ୱର

ସେହି ତ ଆଲ୍ହା, ଦୃଷ୍ଟି ଖାଲି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଆମରି

ମଣିଷ ମନର ଭିତର |୮|

ପାଇବକି ସତ୍ତା ଇଶ୍ୱରଙ୍କର, ହେଉ ଘର ଅବା

ଗୀର୍ଜା, ଚର୍ଚ୍ଚ ଅବା ମନ୍ଦିର,

ଆତ୍ମ ଗର୍ବେ କେବଳ ନିଜେ ଉଚ୍ଚ ଜାତି, ଉଚ୍ଚ ଧର୍ମ 

ଭାବନା ଅଛି ତ ଏଇ ମଣିଷର |୯|

କାହିଁକି ବୁଝୁ ନାହେଁ ଆମେ, ସମତା ପ୍ରକୃତିର ଧାରା,  

ଅନ୍ୟକୁ ଘୃଣା ତେଣୁ କର,

ଅନ୍ଧତ୍ୱ ଭିତରେ ରହି, ମୋ ଦିଅଁ, ମୋ ଠାକୁର ବଡ 

ବୋଲି, କର ବିଚାର  |୧୦|

ଏକ ଜାତି ଅଟଇ ମାନବ ଜାତି, ପାଏ ପ୍ରେମଧାରା

ମନ୍ତ୍ର ସବୁ ଧର୍ମ ଭିତର

ପାଇଛୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମନୁଷ୍ୟ ଜନମ, ଶ୍ରେଷ୍ଠତା କୁ ଧରି,

କରମ ସବୁକୁ କର |୧୧|

କିଆଁ ନେଉ ରେ ପାଷାଣ୍ଡ ପଶୁତ୍ୱର ଉଗ୍ର ରୂପ, ଦ୍ୱାହି 

ଦେଇ ଧରମର

ଯାହା କରିବୁ ତାହା ହିଁ ପାଇବୁ, ଭୁଲୁଛୁ କିଆଁ କହ

ଗୀତା ମହତ୍ୱ ଏଇ ତତ୍ତ୍ୱର |୧୨|

ବୋଲାଉ ଶିକ୍ଷିତ ନାହିଁ ତ ତୋହର ମନ ହୃଦୟ

ମଧ୍ୟରେ ଭକ୍ତିର ଭାବ

ହୁଅ ବାହୁବଳୀ, ଧନରେ କୁବେର, ଭାବୁ ନିଜକୁ ବଡ଼, 

ସଙ୍ଗେ କିଛି ତ ନରହିବ |୧୩|

ସମୟ ଗଡି ଚାଲିଛି, ସମୟ ଅଟକିବନି ଦିନେ ତ 

ଦିନେ ପହଞ୍ଚିବ ଶେଷ କାଳ,

ଅତିକ୍ରାନ୍ତ ଯଦି କରିବ କଳହରେ ସମୟକୁ, ବୃଥା

ଚେଷ୍ଟା କି ହେବ ସଫଳ |୧୪|

ସମୟ ସାଥୀରେ ତାଳ ଦେଇ କରି କର୍ମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ମାନ ଯାଅ କରି

ନଚେତ ଅତୀତ ହୋଇଲେ ବିଯୁକ୍ତରେ ଥିବ ଅନୁତାପ

ଜ୍ୱାଳାରେ ଖାଲି ଯିବ ମରି |୧୫|