ବାପା ମାଆ

 ବାପା ମାଆ ବୋଲି ଦୁଇଟି ଶବ୍ଦ             

କୁହନ୍ତି ଅଟଇ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଆଶ୍ରିବାଦ !

          ଯାହାର ବଳେ ଆମେ ଦୁନିଆ ଦେଖୁ   ଯାହଠୁଆମେ ନୀତି ସବୁ ଶିଖୁ  !

          ଦଶ ମାସ, ଦଶ ଦିନ ଗର୍ଵ ରେ ଧରି          

ମା ପ୍ରସବ ପୀଡା କୁ ନ ଡରି  !

         ପାଇଥାନ୍ତି ନୂଆ ଜୀଵନ                  

ସୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି ନୂଆ ଅଭିମାନ !

          ଶିଶୁଟି କୁ ପାଇ ନିଜ କୋଳରେ             

ଭୁଲି ଯାଏ ମା ସବୁ ମାୟା ଜାଲରେ !

          କୁନି ମୁହଁରେ ହସ ଦେଖିଲେ             

 ମା   ଭୁଲିଯାଏ  ସବୁ ସତରେ !

            ପାପାଙ୍କ କଥା ଆଉ କଣ କହିବି                

ସେ ତ ଅଛନ୍ତି ସବୁ ସହିକି  !

           ନିଜେ ଖାଇ ଅଧା ପେଟ ଖାଦ୍ୟ             

ହେଲେ ଘରେ ଢାଳି ଦିଅନ୍ତି ସବୁ ସଜ୍ୟ !

         କେବେ କିଛି ନ ହୁଏ ଅଭାବ              

ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ପାଖରେ କରନ୍ତି ଗୁହାରୀ !

       ଯେଉଁ ଜିନିଷ ରେ ହାତ ରଖିଲେ            

ପାପା ଦିଅନ୍ତି ତାକୁ ତୁରନ୍ତ  !

               ବାପା ଭଳି ଆଉ କେ ହେବ               

ସେ ତ ଆମ ପାଇଁ ଜଗନ୍ନାଥ ଙ୍କ ଦୂତ !

         କଥାରେ କୁହନ୍ତି ବାପା ନାହିଁ ଯାହାର         

ସାହା ନାହିଁ ତାହାର   !

      ବାପା ଅଟେ ଆକାଶ ଠୁ ବଡ, ପର୍ବତ ଠୁ ବଡ        

ବାପା ଅଟେ ସର୍ବ ଶକ୍ତି ମାନ, ସର୍ଵ  ପୂନ୍ୟବା ନ !

   ପୃଥିବୀ ଠାରୁ ବଡ ମାଆ ଙ୍କ ମନ ,    

ସନ୍ତାନଙ୍କ ଦୁଃଖ ଦେଖିଲେ ହୁଅନ୍ତି ଉଛନ୍ନ  !

      ଚାଲ ଆମେ ଯିବା ବାପା, ମାଙ୍କ ପୟରେ        

ପଡ଼ିକରିବା ନିଜ ଜୀବନ କୁ ଧନ୍ୟ !

         ବାପା ମାଆ ଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିବାକୁ

ନାହିଁ ମୋର ଭାଷା,

ତାଙ୍କ କୁଳରେ ମୋର ମରିବାକୁ ଆଶା !

    ବାପା ମାଆ ରକ୍ତ ଦେଇ ଗଡିଥାନ୍ତି ଆମ ଜୀଵନ     

କମିବନି କେବେ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ଆମ ସଂମାନ        

।