ପ୍ରାଣ ହେଉ ସଞ୍ଜିବୀତ

ଜହ୍ନ ପରି ମୁହଁ    ଚହଟ ଚିକ୍କଣ

    ହସ ଫୁଟେ ମଲ୍ଲିଫୁଲ

ବାସେ କିଆଫୁଲ   ମହକି ମହକି

    କଥା ତ ପାଚିଲା ବେଲ ।

ପ୍ରିୟା ମଧୁମାସୀ   ମାଧୁରୀ ମାଳତୀ

   ଯୂଇ ଯାଈ ହେନା ଚମ୍ପା

ଚହଟିଲେ ପ୍ରିୟା   ଲାଗେ କୃତ୍ୟକୃତ୍ୟ

     ବରଷଇ ଅନୁକମ୍ପା ।

ଜହ୍ନିଫୁଲ ପରି   ଝରେ ଶୁଭାଶିଷ

     ହଳଦୀବସନ୍ତ ରୂପ

ଲାଗେ କୁତୁକୁତୁ  ଦେଖିଲେ ପ୍ରିୟାକୁ

     କିମିଆ ଅଢେଇ ଦିନ ।

ଗାଏ ଗୁଣୁଗୁଣୁ    ପାଗଳ ଭ୍ରମର

     ଖୋଜଇ ମନୁଆ ବାଇ

ପାଶେ ଥାଏ ଲୁଚି   ସୁଗନ୍ଧ ସୁରଭି

    ବାହାରେ ମିଳିବ କାହିଁ ।

ଜଳଇ ଦୀପକ   ସେନେହ ସଳିତା

     ଆଲୋକର କଣ ବିଞ୍ଚି

ପ୍ରିୟା ଚନ୍ଦ୍ରାନନା   ସୂରୁଜର ବ୍ୟଥା

     ପାରିବକି କେବେ ବୁଝି ।

ହସିଲେ ଜନନୀ   ହସଇ ଧରଣୀ

    ଉକୁଟେ ସ୍ନେହ ସୋହାଗ

କିରଣ ଉଧାରେ  ଜୋଛନା ଉଛୁଳେ

     ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ସପ୍ତରଙ୍ଗ ।

ନ ହେଉ ପ୍ରକୃତି   ବିରହ ବିଧୁରା

     ଅ°ଶୁମାନ ଅସ୍ତମିତ

ସୈ।ଭାଗ୍ୟ ପ୍ରତୀକ  ହେଉ ଦିପ୍ତୀମନ୍ତ

     ପ୍ରାଣ ହେଉ ସଞ୍ଜିବୀତ ।