ଫଳର ରାଜା

ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ ରସ ଭଣ୍ଡାର 

କଷା,ପିିିତା,ରାଗ,ଖଟା, ମିଠାର ।

ରସିକ ନାଗର ରସ ପ୍ରବୀର

ଭିଆଇଲେ ଜୀବ ନାନା ପ୍ରକାର । 

ଏକ କୋଷି କୀଟ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଜୀବର

ବହୁ କୋଷି ଜୀବ ମସ୍ତ ହସ୍ତୀର । 

ତା ମଧ୍ଯେ ମଣିଷ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବୋଲାଇ

ମନ, ବିବେକ ଓ ବୁଦ୍ଧିକୁ ନେଇ ।

ମନରେ ଭରିଲେ ପ୍ରେମ ରସର

ପ୍ରକୃତିର ପ୍ରେମ ଦେଇ ଠାକୁର । 

ବୃକ୍ଷ ଲତା ଫଳ ପୁଷ୍ପ ଭଣ୍ଡାର

ମାନବର ମନେ ଭାବ ପ୍ରେମର । 

ମନରେ ଭିଜାଇ ନାନା ରସର

କର୍ମ, କାମ, ପ୍ରେମ, ଶ୍ରଦ୍ଧା, ଭକ୍ତିର । 

ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ମଧ୍ୟରେ ରସନା ସାର 

ଖାଦ୍ୟ ରସ ଦେଲେ ନାନା ପ୍ରକାର । 

ସେ ରସେ ଶରୀର ଗଢେ ଜୀବର

 ପଞ୍ଚଭୂତେ ସୃୃଷ୍ଟି କଲେ ଜୀବର । 

ଖଟା ମିିଠା ଆମ୍ବ କେତେ ପ୍ରକାର 

ସୃଷ୍ଟି କଲେ ପ୍ରଭୁ ଭରି ରସର । 

ଫଳ ମଧ୍ୟେ ଆମ୍ବ ରଜା ବୋଲାଇ

ଆମ୍ବର ବୃକ୍ଷରେ ଦୋଳି ଖେଳଇ । 

କଞ୍ଚା ଓ ପାଚିିଲା ଆମ୍ବରେ ଭରା

କଞ୍ଚା ଆମ୍ବେ ଆଚାରର ପସରା । 

ପାଚିଲା ଆମ୍ବର ଖଟା ମିଠାର 

କେତେ ନାମେ ସେ ଖ୍ଯାତ ଆମ୍ବର । 

କଲମୀ, ପଲାଇ, ଚୌସା, ଦଶରା

ଆଲଫନସୋ ଓ ହିମ ସାଗରା । 

ବାଦାମୀ, ସଫେଡା, କିଲିି ଚନ୍ଦନ 

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଭୋଗରେ ମୋହଇ ମନ । 

ତୋଟାପୁରୀ, ରସପୁରୀ, ନିଲମ

ରୁମାନି, ପାଇରି, ମଲିକା ନାମ । 

କେଶର, ଲଙ୍ଗରା, ଅମରାପଲି

ଗୁଲାବ ଖାସ ଆମ୍ବ ଫଜିଲି । 

କେତେ ନାମେ ଖ୍ଯାତ ଆମ୍ବ ସମ୍ରାଟ

କେତେ ସ୍ବାଦେ ଭରେ ଜୀବ ଜଗତ । 

ଆମ୍ବର ପ୍ରଶଂସା ଯେତେ ବି କଲେ

ନ ସରେ ନ ପୁରେ ମନଟା ଭଲେ । 

ରସିକ ନାଗର ରସ ପ୍ରବୀର 

ଧନ୍ଯ ମାୟାଧର ଲୀଳା ତୋହର । 

ଜୟ ଜୟ କରିି ଆମ୍ବର ନାମେ

ଫଳ ସମ୍ରାଟକୁ ସଲାମ ଦେବେ । 

ନୂଆ ଆମ୍ବ ବୃକ୍ଷ ଦେବେ ଲଗାଇ 

ତାର ସାମ୍ରାଜ୍ୟକୁ ଦେବେ ବଢାଇ। 

କୃତଜ୍ଞତା ଭାବ ଈଶ୍ବର ନେବେ

ମାନବ ଜାତିକୁ ଦୟା ବର୍ଷିବେ ।