ଶୀତରାଣୀ

ଶୀତ ରାଣୀ  ତୁ ସତେ କେତେ ଶୀତୁଆ ,

ଶୀତଳ ପବନେ ନାଚି ନାଚି ଗାଇ

 ମନ କରି ଦେଉ ଗୀତୁଆ ।

ତୋ ସବୁଜ ଶାଢୀରେ କାକର ବିନ୍ଦୁର

 ଚିକ୍ ଚିକ୍ ଝାଲେରୀ, 

ତୋ ଦେହରେ ଧାନ କ୍ଷେତର ବାସେ

ମନ ଯାଏ କୁଲୁରି  ।

ତୋ ପ୍ରେମେ ଗୀତ ଗାଇ ମନ ଆକାଶରେ ଉଡେ,

ବଣ ଭୋଜି କରିବାକୁ ନଦୀ ଜଙ୍ଗଲ ପାହାଡେ  ।

ତୋ ପ୍ରେମେ ପଡି ମୁଁ ଏବେ

ପ୍ରତ୍ୟୁଷରୁ ଉଠି ଯାଏ,

ଭଗବତ ପ୍ରେମେ ମଜ୍ଜି ମନ୍ଦିରକୁ ଧାଏଁ ।

କାର୍ତ୍ତିକ ମାସରେ ଯେତେ ଧର୍ମ କର୍ମ କରେ,

ରାଧାରାଣୀ ସୀତାରାମ ଧ୍ୟାୟୀ 

ମନେ ଧର୍ମ ପ୍ରେମ ଭରେ ।

ସାତ୍ତ୍ଵିକ ଆହାରେ ହବିଷ ବ୍ରତକୁ ଆଚରି,

ମନର ଆବିଳତା, କ୍ରୋଧ, ହିଂସାକୁ ପାଶୋରି ।

ଦୟା,କ୍ଷମା,କରୁଣା ଆଦି ମାନବୀୟ ଧର୍ମ, 

କାର୍ତ୍ତିକ ବ୍ରତରେ ଆପଣାଇ କରୁଥାଏ କର୍ମ  ।

ଧର୍ମ ଅର୍ଜନେ ପାପ ବିନାଶନେ 

ପବିତ୍ର କାର୍ତ୍ତିକ ମାସ,

ଶୀତ ରାଣୀ ପାଶେ ବସି 

ଦୂର କରେ ମୋ ମନ କଳୁଷ। 

ମାର୍ଗଶିର ମାସେ ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ ସାଜୁ,

ଘରେ ଘରେ ପ୍ରବେଶି ତୁ ଧାନ ଧନ ଅର୍ଜୁ  ।

ପିଠା ପଣା ଭରି ଦେଇ ମହ ମହ ବାସୁ ,

ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କ  ପୂଜନେ ଜନମନ ତୋଷୁ  ।

କେତେ ଯେ ପର୍ବ  ପର୍ବାଣୀ ବିବାହ  ଉତ୍ସବ, 

ସମାପନ କରିଯାଉ ଦେଇ  ସୁଖ  ଅନୁଭବ ।

ପୌଷ ଓ ମାଘରେ ଶୀତରାଣୀ ମତୁଆଲା ସାଜୁ ,

ହାଡ ଭଙ୍ଗା ଶୀତେ ଦେହ ଥରାଇ 

ବୃଦ୍ଧ ବୃଦ୍ଧାଙ୍କୁ ବସାଇ ତରାଜୁ  ।

ମାପୁଥାଉ କାହାର କେତେ ସହିବାର ଶକ୍ତି,

ଥଣ୍ଡା ବରଫ ତୁଷାର  ବର୍ଷାରେ ଥରାଉ ଧରିତ୍ରୀ ।

କେତେ ବୃଦ୍ଧ ବୃଦ୍ଧା ନିଅନ୍ତି ବିଦାୟ ପୁଣି ସଦ୍ୟ ଶିଶୁ ଆଗମନ,

ଶୀତର ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶରେ ଧରାପୃଷ୍ଠରେ 

ଆସିଥାନ୍ତି କେତେ ନବ ଜୀବନ ।

ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁର  ଚକ୍ର ଏବଂ ଋତୁ ଚକ୍ର 

ଅବଶ୍ୟମ୍ଭାବୀ ଯୁଗେ ଯୁଗେ,

ବସନ୍ତର ଆଗମନେ ଶୀତରାଣୀ ନିଏ

 ବିଦାୟ ବେଗେ ବେଗେ ।

ଶୀତ ବସ୍ତ୍ରର ଉଷ୍ମତା ମନେ ଭରି ଦେଉ,

କୁହୁକ ରାଣୀ ସାଜି କୁଆଡେ ତୁ ଯାଉ ।

ତୋ ପ୍ରେମେ ମତୁଆଲା  କରି ଦେଇ ଯାଉ, 

ତୋ ଆଗମନକୁ ପୁଣି ଆମେ ଅପେକ୍ଷାରେ ଥାଉ ।

          *****