ପହିଲି ବର୍ଷା

ଆସ ଗୋ ସଖୀ ଆସ ଦୁହେଁ ମିଶି

ପହିଲି ବର୍ଷାରେ ଓଦା ହେବା

ଧୂଳି ଧୂସରିତ ଏ ଜୀବନକୁ

ଧୋଇ ସଫା କରିବା

ହୃଦୟ ବନରେ ସବୁଜ ସ୍ୱପ୍ନର ପଲ୍ଲଵ କଅଁଳାଇବା

ଭଳିକି ଭଳି ଶାଢ଼ୀ ବଦଳାଇ ନୂଆ ନୂଆ ରିଲସ ବନାଇବା

ତମ ବୋଧେ ଡରୁଥିବ ଏ ବିଜୁଳିର

ଚକମକି ଘଡଘଡିକୁ

ବୋଧେ ଡରୁଥିବ ଏ ବର୍ଷାରେ ଓଦା ହେଲେ

ତମ ଦେହ କାଳେ ଖରାପ ହେବ

କିନ୍ତୁ କାଢିଦିଅ ମନରୁ ସେ ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତା

ଆସ ଲାଗିଯାଅ ମୋ ଛାତିରେ

ଅନୁଭବ କର ପହିଲି ବର୍ଷାର ଏ ଉଷ୍ମତାକୁ

ଫୁଟିଉଠୁ ତୁମ ଦେହରେ ବସନ୍ତର ଚମ୍ପାଫୁଲ

ଭିଜା ମାଟିର ବାସ୍ନା ସହ ତୁମ ସୌରଭର ସୁରା ମଧ୍ୟ

ଦିଗବିଦିଗେ ଛୁଟିଯାଉ

ତମେ ଏ ବର୍ଷାରେ ଓଦା ହେବା ତ ଦୂରର କଥା

ବୋଧେ ଘରଠୁଁ ଦୂଆରେ ପାଦ ବି ରଖି ନ ଥିବ

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଅଭ୍ୟସ୍ତ

ବର୍ଷାରେ ଭାସିଯାଉଥିବା ମୋର ଛିଣ୍ଡା ଚପଲକୁ

ସାଉଁଟି ଆଣିବା ବାହାନାରେ ଓଦାକରେ ମୋର ସାରାଦେହ

ସାଧବ ବୋହୂର ବିଚରଣ ପାଇଁ ତାକୁ ଯାଚିଦିଏ 

ମୋର ବିସ୍ତିର୍ଣ୍ଣ ପାଇନ ଜଙ୍ଗଲ

ଆସ ଗୋ ସଖୀ ଆସ

ଏ ପହିଲି ବର୍ଷା ଯୌବନର ଏକାନ୍ତ ସାଥି

ଏହାକୁ ଉପଭୋଗ କରିଥିବା ମନଭରି-

ପ୍ରତିଟି ଅଙ୍ଗପ୍ରତ୍ୟେଙ୍ଗରେ

ଅନୁଭବ କରିଥିବା ପ୍ରତିଟି ସିରାପ୍ରଶିରାରେ

ଦିନେ ଏ ବର୍ଷାଥିବ

ଏ ମୌସମ ବି ଥିବ

କିନ୍ତୁ ଯୌବନର ମାଦକତା 

ଏ ଦେହରେ ନଥିବ

 ଆଉ କାଶ୍ମୀରର ଡାଲହ୍ରଦ

ତମ ଦେହରୁ ଶୁଖି ଯାଇଥିବ