ଆମ ଗାଁ ମୁଣ୍ଡର ବରଗଛ

ଆମ ଗାଁ ମୁଣ୍ଡର ବରଗଛ

-------------°-------------

ଜଟଜେ ତାହାରି ପାଦରେ ଛୁଁଉଛି                    

ଛାତିରେ ପଡୁଛି ଦାଢି

ବୃଦ୍ଧ ହୋଇ ପଛେ ହେଇ ପାରୁଅଛି 

ସଭିଙ୍କର ଉପକାରୀ |

ଗ୍ରୀଷ୍ମ, ବର୍ଷା, କେତେ ଶୀତ କୁ ଶୋଇ 

ଗ୍ରାମର ମୁଣ୍ଡେ ରହି ଆସୁଅଛି ସେଇ

ନିଜ ଦେହକୁ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଉତାପରେ ଜଳେଇ

ଅନ୍ୟଙ୍କୁ ଦେଉଛି ଛାଇ |

ସାଜି ସେ ଛତ୍ର ବାଟୋଇଙ୍କର

ଦେଉଅଛି ତାଙ୍କୁ ଛାଇ

ଭୁଲିନି ଆଉ ଭୁଲି ପାରିବିନି

ତା ଉପକାର କେବେ ମୁହଁ |

ଜଟ ଧରି ତା’ର ଝୁଲନ୍ତି ନୀତି

ମୋ ପ୍ରିୟ ଭଉଣୀ ଭାଇ

ଦେଖିଲେ ସେ ଦୃଶ୍ୟ ଆନନ୍ଦ ରେ ମନ

ନାଚି ଉଠେ ଥେହିଁଥେହିଁ |

ପିଲା ଠାରୁ ବୃଦ୍ଧ ସଭିଏଁ ମିଶି

ବସି ଥାନ୍ତି ସେଠି ଯାଇ

ଆନନ୍ଦ ରେ ଦିନ ବିତାନ୍ତି ସଭିଏଁ

କେତେ ଗପ ସପ ହୋଇ |

ଗାଁ ବୈଜ୍ୟଷ୍ଟ ଗଡ ପଦାକୁ କାଁଡିଲେ 

ଯାଆନ୍ତି ସେ ବାଟ ଦେଇ 

ଯିବା ଆସିବା ବେଳେ ମୁଣ୍ଡିଆଟେ ପକାନ୍ତି

ମନେମନେ କିଛି କହି |

ଲୋକ କୁହା କଥା ଏ ବୃକ୍ଷେ କଉ ଆଡେ

ଆମ ଗ୍ରାମ ଦେବି ବାସ କରନ୍ତି

ଗ୍ରାମ କୁ ଆସିବା ଯେତେ ସବୁ ସଙ୍କଟ

ଏହିଠୁ ହିଁ ତଡି ଦିଅନ୍ତି |

କାହିଁ କେତେ କାଳ ହେଲା ଠିଆ ହୋଇଅଛି 

କେବେ ତାକୁ କିଏ ଥକିବାର ଦେଖି ନାହିଁ

ସଦା ସର୍ବଦା ସେ ଲାଗି ଯେ ରହିଲା

ଅନ୍ୟଙ୍କର ସେବା ପାଇଁ