ୱା କି ଚମତ୍କାର ତୋ ଅଭିନୟ

ଏ କଥାତ ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି

ଝିଅ ମାନଙ୍କୁ ଛଟ ଛଟ କଥାରେ ଲୁହ ଆସିଯାଏ

କିନ୍ତୁ ଏ କଥା କେବେ ଜାଣି ନଥିଲି

ମିଛି ମିଛି ଠାରେ ମଧ୍ୟ

କିଏ ତା ନିଜ ଦେହକୁ ଆଘାତ କରି ପାରେ ।

ଥରେ କୁହ କିଏ ମତେ! ଏମିତି ନାଟକ କୁ

କିଏ ଅବା ନାଟକ କହି ପାରିବ

ଯେଉଁ ନାଟକରେ ନାୟିକାର ଚରିତ୍ର

ଏହି ପରି ଯେ ହୋଇଥିବ ।

ସେହି ନାଟକର ଥିଲିମୁ ନାୟକ

କିନ୍ତୁ ଜାଣିମୁ ନଥିଲି ଏହା ଥିଲା ବଲି ନାଟକ

ଆଉ କେବେ ଭାବି ନଥିଲି ମୋ ଜୀବନରେ

ଏ ପରି ନାୟିକା ସାଥିରେ ହେବ ବଲି ଭେଟ ।

ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗିଲା ତ ସାଥେ ହୋଇ କରି ଭେଟ

ବହୁତ ଭଲଥିଲା ସେଇ ବିତିଥିବା ମୁହୂର୍ତ୍ତ

କିନ୍ତୁ ସେ ସବୁ ଅଭିନୟରେ ସୀମିତ

ବାସ୍ତବରେ ସେତ ଦେଲା ଅଧିକ କଷ୍ଟ ।

ସମସ୍ତଙ୍କ ଠାରୁ ବେଷ ଭିନ୍ନ ଥିଲା ଏ ନାଟକ

କାରଣ ଏହି ନାଟକରେ କିଏ ନଥିଲେ ପ୍ରଜଜକ

ଏ ନାଟକର କିଏ ନୁହନ୍ତି ଲେଖକ

ସେଥିପାଇଁ ଏ କାହାଣୀ ବଧେ ଦୁଖାନ୍ତକ ।

ଏହି ନାଟକର କାହାଣୀ ଲେଖିବାକୁ ମୁଁ

ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲି ସତ

କିନ୍ତୁ ଶେଷ କରିବାର ଥିଲା

ଆଉ କାହାର ଦାୟିତ୍ୱ ।

ସେଥିପାଇଁ ଶୁଖାନ୍ତକ ବଦଳରେ ବଧେ

 ହେଲା ଦୁଖାନ୍ତକ ।

ଧନ୍ୟ ସେହି ଗୁରୁ ଯିଏ ତମକୁ ଶିଖେଇ ଥିଲା

ଏ ପରି ଅଭିନୟ

ଯେଉଁ ଅଭିନୟରେ ଜମା ନଥିଲା

ଟିକିଏ ତ୍ରୁଟି ଗୁଣ ।

ମୁଁ ଯଦି ରହି ଥାନ୍ତି କଉ ଉଚ୍ଚ ପଦବୀରେ

ପୁରସ୍କୃତ କରି ଥାନ୍ତି ତମକୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ

ରହି ଥିଲେ ପଛେ ନିଜେ

ଯେତେବି ଦୁଃଖରେ ।

ଶେଷ ଥର ପାଇଁ ଶେଷ କଥା ପଦେ

କହିବି ଯଦି ଶୁଣିବ

ଦୟା ପୂର୍ବକ ଏ ଭଳି ଅଭିନୟ

ଆଉ କାହା ପାଖରେ ନ କରିବ ।

ଆଉ କାହାଠାରେ ଏ ପରି ଅଭିନୟ

ଯଦି ତମେ କରି ଦବ

ନିଶ୍ଚିତ ଅଛିମୁ ଏହି ଦୁନିଆ ଠାରୁ ସେ

 ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଛୁଟି କାଟି ଚାଲିଯିବ ।

ମନରେ ତମରି ରହିଥିବ ଯଦି

ଟିକିଏ ବି ମାନବ ଭାବ

ଦୟା ପୂର୍ବକ ମସାଥେ ଯାହା କରିଥିଲ

ସେମିତି ଆଉ କାହା ସାଥିରେ ନ କରିବ ।