ପହିଲି ଆଷାଢ଼ର ଛୁଆଁରେ

ଆକାଶରେ ଭେଳା ଭେଳା ମେଘର ପଟୁଆର,

ଧରିତ୍ରୀର ଦୀର୍ଘ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅନ୍ତ ସହ

ପିପାସୁ ଚାତକର ତୃଷା ନିବାରଣ ଓ ପ୍ରକ୍ରୃତିର ସବୁଜ ପରିଧାନ।

ନଈ ନାଳ , ପୋଖରୀ , ଗାଡ଼ିଆ ଉବୁଟୁବୁ

ପ୍ରଖର ଜଳସ୍ରୋତରେ,

କିଶୋରୀ ମନରେ ଅହେତୁକ ଶୀହରଣ

ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ କର୍ଦ୍ଦମାକ୍ତ ବୃକ୍ଷ ଲତା କଦମ୍ବୀତ,

ସାଧବବୋହୁର ଥିରି ଥିରି ଚାଲି ଓ 

ଲଳନାର ଅଲକ୍ତକ ପାଦ ଚିହ୍ନରେ ନଈ ପଠା ହୁଏ ଚିତ୍ରିତ।

ଏଇତ ବର୍ଷା !

ଖୋଲି ଦିଏ ସଭିଙ୍କ ସ୍ମୃତିର ଝରକା

ବାହିନିଏ ସ୍ୱପ୍ନର ନଉକା।

ବର୍ଷା, ସଭିଙ୍କର ଚିର ପ୍ରତିକ୍ଷୀତ ଅତିଥିଟିଏ,

ନ ଆସିଲେ ହଇ ଚଇ ପଡ଼ି ଯାଏ,

ଆସିବା ପରେ ବେଶି ଦିନରହିଗଲେ

ହା ହା କାର ଛାଇଯାଏ।