ଏକାନ୍ତ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ

ଅୟୁତ ଯୁଗର ସାଇତା ବେଦନା ମାନେ,

କଡ଼ ଲେଉଟାନ୍ତି ଯେବେ

ଛାତି ଭିତରେ,

ଝପଟି ଆସେ ନିଃସଙ୍ଗ ଆତ୍ମା ମୋର।

ପାହାନ୍ତି ଆକାଶ ର ଏକଲା ତାରା ଭଳି

ଘୋଡ଼େଇ ଦିଏ ଚଦର ଟିଏ

ଖୁବ୍ ସତର୍କରେ।

ଦୁଃଖ ସବୁ ଶୋଇଛନ୍ତି ଗହନ ନିଦରେ,

କାଳେ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଯିବ !

ଏମାନେ ଇତ ଏକାନ୍ତ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ,

ସୁଖ ସବୁ ଦୁଇଦିନିଆଁ

ବେଳ ଦେଖି ଉଡ଼ି ଯାଆନ୍ତି 

ଶୁଆଶାରୀ ପଂଜୁରୀରୁ ଉଡ଼ିଯିବା ପରି.......।