ମୋ ନିଜସ୍ଵ ପୃଥିବୀ

ମୋତେ ଭଲଲାଗେ ମାପିବାକୁ,

ମୋ ନିଜସ୍ଵ ପୃଥିବୀ ର ପରିସୀମା।

ଯେଉଁଠି ଥାଏ ଚିହ୍ନା ମାଟି ର ମହୁଆ ବାସ୍ନା,ଓ

ପରିଚିତ ମଳୟର ମିଠା ଛୁଆଁ

ସବୁ କିଛି ମୋ ନିଜର ଯେଉଁଠି !

ଯେଉଁଠି ନଥାଏ,

ସଂକୋଚ ର ପରିଧି ରେ ସାଂକୁଡ଼ି ଯିବାର ବିବଶତା,

ଅବା ସଂପର୍କରେ ଅନାତ୍ମୀୟତାର ଜ୍ୱାଳା।

ମୁଁ ଭଲପାଏ ସେଇ ମୋର ପ୍ରୃଥିବୀକୁ

ଯେଉଁଠି, ଝରା ଫଗୁଣ ଓ ଚୋରା ଚଇତି,

ଆଷାଢ଼ ର ବର୍ଷା ଓ ବୈଶାଖ ର ତାତି,

ପଉଷ ର କଅଁଳ ଖରା ଓ ମାଘ ର ଜାଡ଼,

ସବୁ କିଛି ମୋ ନିଜର ଅତି ଆପଣାର।

ଫଗୁଣ ଯେଉଁଠି ପୁଲକିତ କରେ 

ଆପଣାଛାଏଁ ଅନ୍ତରାତ୍ମା କୁ,

ରୁଦ୍ର ବୈଶାଖ ଯେଉଁଠି

ବିଂଚିଦିଏ ଆମ୍ବ କଷି ଓ ସୁଗନ୍ଧିତ ବଉଳ,

ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁରେ ଯେଉଁଠି

ରୋମାଂଚିତ ହୁଏ ହ୍ରୃଦୟ

ଭାବନାର ଅନା ବନା ଖିଅରେ।

ମୁଁ ଭଲପାଏ ସେଇ ମୋର ପୃଥିବୀକୁ

ଯାହା ଉପରେ ମୁଁ ଲଦି ଦେଇ ପାରେ 

ଅନାୟାସରେ,

ମୋର ସମଗ୍ର ଆୟୁଷ ର ପୁଂଜିଭୁତ ଆତ୍ମୀୟତାକୁ।

ମୁଁ ଭଲପାଏ ସେଇ ମୋର ନିଜସ୍ବ ପୃଥିବୀକୁ

ସେଇ ମୋର ନିଜସ୍ବ ପୃଥିବୀକୁ.......!