ଫିକା ଫଗୁଣରେ

ପୋଡା ଇଟା

ଆଉ

ପୋଡିଲା ପତ୍ରରେ

ଅନେକ ଅନେକ ପାର୍ଥକ୍ୟ

ଗୋଟିଏ ଶକ୍ତ କୋଠା

ଅନ୍ୟଟି 

ପାଉଁଶ ମାଟିର ।

ବୈଶାଖର ନାଗଫେଣୀ

ବସନ୍ତର ସୁଲୁସୁଲୁ ବାଆ

ଗୋଟିଏ କୃଶ ବିଦ୍ଧ ଜୀବନ

ଆଉ 

ଅନ୍ୟଟି

ବିରହ ପ୍ରେମିକା ।

ଯୌବନର ବସନ୍ତରେ

ଉଛୁଳା ପୂର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗ

ଶିଉଳି ଭରା ଗାଧୁଆର ତୋଠ

ଅନ୍ୟଟି

ସ୍ବଚ୍ଛ ଢେଉ ଜଳରାଶି

ଫୁଟି ଉଠେ ଶହ ଶହ କଇଁ ।

ପାବଚ୍ଛରେ ଧୋଉଥିବା

ଗୋରା ତକ ତକ ସୁନା ଦିହ

ଅନ୍ୟଟି

ଲୋଚାକୁଚା ସ୍ମୃତିର ପାଖୁଡ଼ା

ମହକି ଉଠେ

ବସନ୍ତର ବକୁଳ ସୁଗନ୍ଧ ।

ହଠାତ୍

ପାଦ ମୋର ପଡ଼ିଗଲା

ପୋଡିଲା ପତ୍ରର

କାଦୁଆ ରାସ୍ତରେ

କିନ୍ତୁ

ପୋଡା ଇଟା ଗଢିଦେଲା

ଶକ୍ତ ମନୋଭାବ

ଏ କଲେଇ ଛଡା

ଫିକା ଫଗୁଣରେ ।

ବସନ୍ତଟା ଫିକା ହୋଇଗଲା

କୁହୁଡିରେ ବଉଳକୁ

ଯଉ ପୋକ ଖାଇଗଲା

ଅଭିମାନ ରେ ବଉଳର

ମଧୁ ସବୁ ଟପ୍ ଟପ୍ ଝରି

ମାଟିରେ ମିଶିଲା ।

ଶକ୍ତ ଇଟା କାନ୍ଥଟା 

ଭୁଷୁଡି ପଡିଲା,

ପଙ୍କୁଆ ମାଟିର

ଶୋଷିଲା ଆଖିରେ

ମାଟି ଫାଟି ଆଁ କରିଲା

କେଉଁଠି ଲୁଚିଗଲା

ଇଟା ଓ ପଙ୍କର ସତ୍ତା

ଅଦିନିଆ ବସନ୍ତର

ଫୁଲ ଫୁଟା ଦିନମାନଙ୍କରେ

ଫିକା ଫଗୁଣରେ ।