ଫଗୁଣ କହୁଛି

ମାଘ ସରିଗଲା ଏବେ ଫଗୁଣ ଆସୁଛି ଥିରି ଥିରି ,

ଆନନ୍ଦେ ଉଲ୍ଲାସେ ସଭିଏଁ ଖେଳିବେ ରଙ୍ଗ ପିଚକାରୀ |

କେହି କହେ ତାକୁ ଦୋଳ ପୁନେଇ ,କେହି ହୋଲି,

ସଭିଏଁ ଖେଳନ୍ତି ଫଗୁ ଉଡାଇ ,ମନରେ ଆନନ୍ଦ ଭରି |

କେତେ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗନ୍ତି ଏଠି ,ସବୁ ନର ନାରୀ ,

ପିଲାଠାରୁ ବୁଢା ଖୁସିରେ ଖେଳନ୍ତି ,ସଭିଙ୍କୁ ରଙ୍ଗ ମାରି |

ଧରଣୀ ରାଣୀ ବି ସଜହୁଏ ,ଖେଳାଇ ତାର ସବୁଜତା,

ଭାବୁଛି ସିଏ ଏବେ ବସନ୍ତ ଆସିବ ,ଫେଡ଼ିବ ତାହାର ବ୍ୟଥା |

ଏତେଦିନ କାଳ ଯେତେ କଷ୍ଟ ସହିଚି,ଗ୍ରୀଷ୍ମ ବରଷାର ,

ଉପଶମ ହେବ ସବୁ ବ୍ୟଥା ,ପାଇ ପରସ ବସନ୍ତର |

ନୂଆ ନୂଆ ଦେଖ ବୋହୁରାଣୀ ମୁଖେ ଫୁଟେ ହସ ,

ସେହି ଶେଷ ଫଗୁଣ ଚିଠି ପଢିଲେ ,ହେଉନି ଶେଷ |

ଝିଅଥିଲା ସେବେ ,ପତ୍ନୀ ହୋଇ ହେଲା ,କୁଳର ବୋହୁ ,

ଆଶାରେ ବସିଛି ସିଏ ,ସବୁ କଷ୍ଟ ସହୁ ସହୁ |

ଝିଅ ଥିବାବେଳେ ସିନା ବୁଲି ବୁଲି ଖେଳୁଥିଲା ଫଗୁ ,

ଏବେ ସେବେଳ ନାହିଁ ,ଭାବୁଛି ସରିନାହିଁ କିଛି ସବୁ |

ଜୀବନରେ ତାର ଏହି ନୂଆ ମଣିଷକୁ ପାଇଛି ସିଏ ,

ଫଗୁଣ କହୁଛି ,ଲୁଚି ଲୁଚି ଆଜି ଦେଖାଦେବ ସିଏ |

ଆଶା ସେ ବାନ୍ଧିଚି ,ମନ ଛନ ଛନ ହୁଏ ,

ଫଗୁଣ କହୁଛି ,ନୂଆ ନୂଆ ସବୁ ଏମିତି ହୁଏ |

ଆଖି ମେଲାଇ ,ବସିଛି ସେ ଚାହିଁ ,ଆସିବେ ପ୍ରିୟ ,

ଫଗୁଣ କହୁଛି ,ତରତର ନହୋଇ ଟିକେ ଧରିଥା ଥୟ |

ମନ ତ ବୁଝୁନି ,ସିଏ ପଢେ ଶେଷ ଫଗୁଣ ଚିଠି ,

ଫଗୁଣ କହୁଛି ,ପାଶେ ପାଶେ ରହିଥା ,ଯାଆନି ଉଠି |

ବଡ଼ ଅଭିମାନେ ,ଲୁଚି ଲୁଚି କାନ୍ଦେ ଖୋଜି ଖୋଜି ,

ଫଗୁଣ କହୁଛି ,ଲୁହ ପୋଛିଦେବ ଆସୁଛି ସିଏ ଆଜି |

ତଥାପି କେଜାଣି କାହିଁକି ଭରସା କରୁନି ଫଗୁଣ କଥାକୁ ,

ଫଗୁଣ କହୁଛି ,ବୋହୁ ହୋଇ ଏବେ ସମ୍ଭାଳ ନିଜକୁ |

ସତହେଲା ସେବେ ,ଆସିଲେ ଯେବେ ତାର ହୃଦୟ ଦେବତା ,

ଫଗୁଣ କହୁଛି ,ଅଭିମାନିନୀ ଏବେ ଦିଅ ମିଳନର ବାର୍ତ୍ତା ।