ପଦଟିଏ ତୋ ନାଁରେ ପ୍ରିୟା ୪୨

କୁସୁମିତ ବନାନୀର ମାଳ ମାଳ ଶାଳତରୁ ମୂଳେ

କେହି ଜଣେ କାହା ପାଇଁ କେଉଁ କାଳୁ କରିଛି ପ୍ରତୀକ୍ଷା

ଜାଣେ ନାହିଁ, ଜାଣେ କି ନା ନାହିଁ ସିଏ; ଆସିବ ନା ନାହିଁ

ତଥାପି ସେ ତନୁ ମନେ ତା’ରି ପାଇଁ ରଚଇ ତପସ୍ୟା ।

ଶୀତ ଦିନ ସକାଳର ଶାଳତରୁ ଶୃଙ୍ଗାର ମଣ୍ଡପେ

କାକର ଓ କୁହୁଡିର କୁହୁକିତ କେଳିଭବନରେ

ସିତକର ଲାଗେ ସୂର୍ଯ୍ୟ , ସୂର୍ଯ୍ୟରଶ୍ମି ସମାଦୃତ ହୁଏ

କୁଆଁରୀ କୃଶାନୁ ପାଇଁ କଳାବନ୍ତ କୃତାଞ୍ଜଳି କରେ ।

ଶରୀରକୁ ଶୀତ ଛୁଏଁ ଶୂନଶାନ ସରିତ ସରଣୀ

ଲାଲ୍ ଲାଲ୍ ଲତା ଫୁଲ, ଲଳନାର ଲାଲ୍ ଓଠ ଝୁରେ

ଝାଉଁ ବଣେ ଝରିଥିବା ଝାଉଁ ପତ୍ର ଝିମିଟ ଝଲ୍ଲରୀ

ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟା ପଥ ଚାହିଁ , ପ୍ରେମ ଭିକ୍ଷୁ ପଞ୍ଚବାଣ ମାରେ ।

କାଲିକି କାଲିକି କହି କେତେ କାଳ ଦେବ ଯେ ପଇଠି

କେଜାଣି ଆସିବ କି ନା, କାମ ଋତୁ ଯିବ ଅବା କଟି । ।