ପଦଟିଏ ତୋ ନାଁରେ ପ୍ରିୟା

ଯାହାର ପ୍ରେମରେ ଆଜି ମୁଁ ପାଗଳ

ଜାଣେନା ସେ ବୁଝେ କି ନା ?

ଅବା ସେ ପ୍ରେମର ପୋଖତ ଖେଳାଳୀ

ଦିଏ ଖାଲି ପ୍ରତାରଣା ।

ସମସ୍ତେ କହନ୍ତି ପ୍ରେମ ତ ଅଟଇ

ହୃଦୟର ଏକ ଭାଷା

ସାଥିରେ ଜୀଇଁବା ସାଥେ ମରିବାର

ଦୃଢ ଏକ ଅଭିଳାଷା ।

ପ୍ରେମ ମୂଳଦୁଆ ଅଟଇ ବିଶ୍ଵାସ

କାନ୍ଥ ତା’ର ସମର୍ପଣ ।

ହୃଦୟ ବନ୍ଧନେ ଗଢଇ ସେ ଘର

ଛାତ ତା’ର ସତ ପଣ ।

ଜାଣେନା ମୋ ପ୍ରିୟା ସତ କହେ କି ନା

ଅବା କରେ ଅଭିନୟ

ଆଖି ତା ପ୍ରେମର ସମୁଦ୍ର ତଥାପି

ଲାଗଇ କିଆଁ ସନ୍ଦେହ ?

ଆଉ କେହି ଯଦି ଲେଖି ଦେଇ ଥାଏ

ତାହାରି ଛାତିରେ ନାଆଁ

ଏତେ ଟାଣ ନୁହେଁ କଲିଜା ମୋହର

ସହି ପାରିବିନି ତାହା ।

ଶାଶ୍ଵତ ମୋ ପ୍ରେମ ପବିତ୍ର ମୋ ପ୍ରେମ

ବିଶ୍ଵାସର ଦମ୍ଭ ଅଛି

ନିର୍ମଳ ହୃଦୟେ ପ୍ରେମକୁ ଜିଣିବି

ଅପେକ୍ଷା ତାକୁ କରିଛି ।   

ଯଦି କିଛି ସତ ଲୁଚାଇଛ ପ୍ରିୟା

ଯାହା ମୁଁ ପାରେନା ସହି

ମରଣ ବେଳାରେ କହି ଦେବ ତାହା

ଶାନ୍ତିରେ ଯିବି ମୁଁ ଶୋଇ ।