ପଛଘୁଞ୍ଚା ନୁହେଁ ଶେଷ

ଶାନ୍ତଧାରାର କାନ୍ତ ତୁମେ ହେ କର୍ମେ ପୀୟୂଷ ଢାଳ,

ହସ୍ତେ ହସ୍ତ ରଚୁ ଇତିହାସ ଅହଂକାର ସବୁ ଜାଳ ।

 ଅଧିର ପବନ ପିଟିଲାଣି ଧିରେ ବିଶ୍ଵାସ ନନେଉ ଧୋଇ,

ଅଶାନ୍ତ ପ୍ରେମର ରୌଦ୍ରତାପରେ ଅହିଂସାର ପଥ ପାଳ ।

ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ତୁମେ ତ ଅନେକ ବଳରେ ବଳୁଆ ରାଜ,

ଆଖିକୁ ଆଖିରେ ମନକୁ ମନରେ ଶତ୍ରୁ ଥାଳରେ ଭାଜ।

ଫେରିବ ଅଦିନେ ଫୁଲର ମହକ ଭାବବାସ୍ନାର ତୀରେ,

ମାଟିର ଚୁମ୍ଵନ ଛୁଇଁବ ଗଗନ ନଥିବ ସହସ୍ର ଭେଦ ।

ଅଧା ରହିବନି ଅଧୁରା ସପନ ସମୟ ଦେଇଛି ଲେଖି,

ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ ନୁହେଁ ତୁମ ଜୀବନ ଡାକରା ଡାକି।

ରାତିର ଆୟୁଷ ସରିଯାଉ ପଛେ ଆତଙ୍କ ଯାଉହେ ଥମି,

ଭବ୍ୟ ସାଗର ସୁନାସୁନା ଦେହେ ନିଜକୁ ପାରିବ ଦେଖି ।

ହଜିବ ଖୋଜିବ ହରାଇ ପାଇବ ଫେରିବ ସେଦିନ ହସ,

ସତ୍ୟ ଶପଥ ବାଜିଗର ତୁୁମେ ପଛଘୁଞ୍ଚା ନୁୁହେଁ ଶେଷ ।