ପାନ ବଟୁଆ

ସଜେ ରହିଥିବ ଗୁଆ ଗୋଟା ଫାଳି

ଧାରଦିଆ ଖିଲିକାତି

ଡବାରେ ଖଇର ମଧୁରୀ ଧନିଆ 

ଲବଙ୍ଗ ଓ ଗୁଜୁରାତି ।

ପିତ୍ତଳ ଖୋଳରେ ରନ୍ଧା କଲିଚୂନ

ପାନ ପତରକୁ ମେଲି

ଭାଙ୍ଗି ଖିଲେ ପାନ ଦଣ୍ଡେ ଚୋବାଇଲେ

ପାଟି ପଡିଯାଏ ନାଲି ।

ଜେଜେ ଜେଜେମାଆ ଆମ ଆଈ ଅଜା

ଜାଣିଥିଲେ ପାନ ମଜା

ବଟୁଆ ଭିତରେ ପାନ ସରଞ୍ଜାମ 

ଯତ୍ନେ ରଖୁଥିଲେ ଖଞ୍ଜା ।

ଗାଇ ଚଉପଦୀ ଛାନ୍ଦ ରାଗ ଚୋଖି

ମନବୋଧ ଚଉତିଶା

ଭୁଲି ଯାଉଥିଲେ ଦୁଃଖ ଅବସାଦ

ପାନ ସୁମଧୁର ନିଶା ।

ଆମ ଓଡିଶାର ଧର୍ମ ସୁସଂସ୍କୃତି

ନୌବାଣିଜ୍ୟ ପରମ୍ପରା

ପାନ ଗୁଆ ଆଉ ବଟୁଆ ସହିତ

ନିବିଡ ଭାବରେ ଜଡା ।

ପାନର ଉପରେ ଥୋଇ ଗୋଟା ଗୁଆ

କରାଯାଏ ସୁସଙ୍କଳ୍ପ 

ଦେବଦେବୀଙ୍କର ହୁଏ ଆବାହନ

ପିତୃଲୋକ ପରିତୃପ୍ତ ।

ଗଣପର୍ବ ରଜ ଶୁଭ ଅବସରେ

ପାନର ଭୂମିକା ବେଶି

ପାନଖିଲ ଜାକି ଦୋଳିରେ ଝୁଲିଲେ

ଚାନ୍ଦ ପଡେ ହାତେ ଖସି ।

ପାନ ବଟୁଆର ବଡ କରାମତି

ରଙ୍ଗୀନ ଛବିଳ ଦେହ

ଭରୁଥିଲା ପ୍ରାଣେ ମହକ ମଧୁର

ଆଗ୍ରହ ବଡ ଉତ୍ସାହ ।

ସ୍ୱାଦିଷ୍ଟ ପାନର ଆଦାନ ପ୍ରଦାନେ

ବଢୁଥିଲା ଆତ୍ମୀୟତା

ପାନର ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ଅମୃତ ମହିମା

ଏବେ ସବୁ ସ୍ମୃତି ଗାଥା ।