ପାଳଭୂତ

ମୋ ସାର୍ଟ

ମୋ ପ୍ୟାଣ୍ଟ

ମୋ ଟୋପି ପିନ୍ଧି

ଆମ କିଆରି ମଝିରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇ

ମୋତେ ଡରାଉଛି

ପାଳଭୂତ ।

ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ

ସବୁକୁ ଚଳୁ କରି

ରାତ୍ରୀର ନିସ୍ତବ୍ଧତାକୁ

ହାଡେ ମାଉସେ ହଜମ କରି

ଜାହିର୍ କରୁଛୁ ତୋର ଅବସ୍ଥିତି

ମୁଁ ମାନୁଛି

ହେଲେ ଅଭ୍ୟାସ ବଶତଃ

ହୁରୁଡାଇ ଦେଉଛୁ ମୋତେ ।

ଋଣର ଗଳିତ ଘା'କୁ

ସ୍ଵପ୍ନ ମାର୍କା ମଲମ

କରିପାରୁନି ନିୟନ୍ତ୍ରଣ

ଚରି ଯାଉଛି

ବାକିଥିବା ଆୟୁଷ

କେତେବେଳେ ନୀତି ଓ ନିୟମ

ବେକରେ ମୋ ଫନ୍ଦା ହୋଇ ଓଟାରୁଛି

ମୁଁ ଅଣନିଃଶ୍ବାସୀ ନାକେଦମ୍

ଏଇ ହୁଏତ

ପ୍ରାଣ ଛାଡ଼ି ଦେଇପାରେ ପିଣ୍ଡ ।

ଦେଖିବୁ

ମୁଁ ଦିନେ

ତୋ ସାର୍ଟ

ତୋ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍

ତୋ ଟୋପି ପିନ୍ଧି

ତୋ ଜାଗାରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇ

ତୋତେ ଡରାଉଥିବି

ପାଳଭୂତ ।।