ମୁଁ କଂସ

କୃଷ୍ଣ ଚେତନାରେ

କୃଷ୍ଣ ଚେତାବନୀରେ ବନ୍ଦି

ମୁଁ କଂସ।

ରାଜରାଜେଶ୍ଵର ହୋଇ

କେବେ ମୁକୁଳି ପାରିନି ବନ୍ଦିଶାଳାରୁ

ଯେଉଁଠି ହାତ ପାଦରେ ବେଢ଼ି ପକାଇ

ମୋ ମୃତ୍ୟୁ ପାଇଁ ଯଜ୍ଞ କରୁଥିଲେ

ଦେବକୀ ଓ ତା'ର ପତି ।

କେଉଁଟା ଆରମ୍ଭ କେଉଁଟା ବା ଶେଷ

ଏ ଗୋଲକ ଧନ୍ଦାରୁ ମୁକୁଳି ନପାରି

ପ୍ରଥମରୁ ଅଷ୍ଟମ ଯାଏ ଦେଖୁଥିଲି କୃଷ୍ଣ

ଛେଚୁଥିଲି ଜୀବନ ବିକଳେ

ପାଉଥିଲି କଷ୍ଟ

ମୁଁ କଂସ ।

ଜୀବନ ହାତରୁ ଖସିଯାଇ ମୃତ୍ୟୁ ଭେଦ ଶୁଣାଇବାର

ବିଡ଼ମ୍ବିତ ମୂହୁର୍ତ୍ତ

ଏକା କଂସ ହିଁ ତା'ର ଅସ୍ଥି ମଜ୍ଜାରେ

ବିନା କମ୍ପନରେ ହଜମ କରିପାରେ ।

ମୁଁ ତ ଜାଣିଶୁଣି ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିଥିଲି ମୋ ମୃତ୍ୟୁକୁ

କୃଷ୍ଣକୁ , ତା'ର ନୀଳ ନୀଳ ହଳାହଳକୂ ।

କେତେବାର ଆମନ୍ତ୍ରଣ ରଖିଛି

ବକା ଅର୍ଘ୍ଯା ଶକଟା ପୁତନା ରୂପରେ

ପ୍ରତିଥର ପାଇଛି ସବୁଜ ଇସ୍ତାହାର

ନହେଲେ କ'ଣ

କରିହୁଏ ଏଡେ ଆୟୋଜନ

ସଜା ଯାଇପାରେ ମଞ୍ଚ

ଚାରିଆଡେ ଥାଟବାଟ ମହା ଆଡ଼ମ୍ବର

ଶେଷ ଯାତ୍ରା ଧନୁଯାତ୍ରା

ସ୍ୱ ପରିକଳ୍ପିତ ।

ମୁଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମୁଁ ନିର୍ବୋଧ

ମୁଁ ମାନୀ ମୁଁ ଚରଣ କିଙ୍କର

ହଁ ହଁ ମୁଁ କଂସ ।