ପାଇଛି ତୁମରି ଛୁଆଁ

ପ୍ରୀତି ସରୋବରେ ନୟନ ପଖାଳେ

ତୁମରି ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶେ

ଯେତେ ଦୂୂୂରେ ଥାଅ ପର ଦେଶୀ ବନ୍ଧୁ

ସ୍ଥିର ଥିବି ତୁମ ଆଶେ ।

ଆସେ ବିଭାବରୀ ତୁମ ପତ୍ର ଧରି 

ପଢି ମନ ଉନ୍ମାଦିନୀ

ଶୁଭ୍ର ଲେଖନୀର ପ୍ରୀତି ବୋଳା ଭାଷା

ମନ ନେଲା ମୋର କିଣି ।

ଆଖିରେ ନାଚିଲା କେତେ ଯେ ସପନ

ସତେ ଅଛି ମାୟାପୁରେ

ସେ ପୁରେ ସାଜିଛ ମନର ମଣିଷ

ବାହୁ ବନ୍ଧନର କରେ ।

ଉଷତେ ଉଲ୍ଲୋଳ ତନୁ ମନ କୂଳ

ଅନ୍ୱେଷଣ କରେ ପଥ

ମନ ଚାହୁଁ ଥାଏ କ୍ଷଣିକ ଭିିିତରେ

ପତ୍ର ସାଜନ୍ତା କି ରଥ ।

ତୁମ ଭାବନାରେ ମନ ସମ୍ମୋହିତ

ସରାଇ ଗଢିଛି ବସି

ତୁମେ ଯେ ପଥିକ ମୋ ପାନ୍ଥଶାଳାରେ

ସାକ୍ଷୀ ଏକା ଏଇ ନିଶି ।।