ଓଦା ଓଦା ପ୍ରେମର ପୁଲକ

ଓଦା‌ ଓଦା ପ୍ରେମର ପୁଲକ

ଚୁନା ଚୁନା ମେଘର ପରଶ,

ଯେବେ ଛୁଇଁ ଯାଏ ଦେହ ଆଉ ମନକୁ

ସ୍ବତଃ ବଢିଯାଏ ପ୍ରୀତିର ଆୟୁଷ ।

ମନ ମୋହେ ନୀରବତାର ନଈକୂଳ

ବସାବାହୁଡା ପକ୍ଷୀଙ୍କ ଉଡାଣ ବେଳ

ପୁଣି ଉଙ୍କି ମାରେ ସନ୍ଧ୍ୟା ତାରା ଯେବେ

ଜୀବନ ହୋଇଉଠେ ଆହୁରି ଚଳଚଞ୍ଚଳ ।

ଶୁଣାଯାଏ କାହାର ପାଦ ଶବ୍ଦ

କାହିଁ କେତେ ଦୂରେ ଗୋଧୂଳି ବେଳାରେ

କେଜାଣି କିଏ‌ହେବ ଅଭିଷିକ୍ତ

ମୋ ଏଇ ଅସଜଡା ଅଲୋଡା ହୃଦୟ ସିଂହାସନରେ ।

ନିରୁତ୍ତା ଆବେଗ, ଛଳଛଳ ପ୍ରେମ

ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିର ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ ପବନରେ

ବେଳେ ବେଳେ ମନେହୁଏ ସତେକି

ଶିଳାଖଣ୍ଡ ଉପରେ କେତକୀ ପାଖୁଡାର ଆସ୍ତରଣ ।

ଯିଏ ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ବ ଖୋଜି ବୁଲୁଛି

ଅପେକ୍ଷାରତ ଅଭିମାନର ଉପବନରେ

କରି ଦେଇ ସବୁ କିଛି ସମର୍ପଣ ।  ‌‌