ନଣନ୍ଦକୁ କହିବନି

ଗାଆଁର କନିଆ ସିଙ୍ଘାଣିନାକୀ,

କହୁଥିଲ ପରା ଭାଇକୁ ଡାକି ।

ଘର ଲୋକ ଦେଲେ ମତ;

କଣେଇ ଦେଖିଛି-ଡରି ଥରୁଥିଲ

ଧରିଲାବେଳେ ମୋ ହାତ ।

ବିଶି ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ଟିପିଲି ଯେବେ,

ହାଉଳି ଖାଇଲ ବେଦୀରେ ତେବେ ।

ଚମକିଲେ କିଛି ଲୋକ;

କଥାଟାକୁ ବୁଝି ବଉଳ କହିଲା,

"ବରଟା ନୁହେଁ ଚାଲାକ ।

ସଳଖି କରି ସେ ବସୁନି ଜମା,

ଭଲକି ବିଧାଟେ କଷିଲୁ ଟୁନା ।

ଛାଡ଼ିଯାଉ ତା'ର ଖୋଇ;

ଆମ ସାଙ୍ଗେ ଟିକେ ହସଖୁସି ନାହିଁ

ମାରିଲାଣି ଦେଖ ହାଇ ।"

ପିନ୍ଧେଇଲା ବେଳେ ହାତରେ ଘଡ଼ି,

ଥାଉ ଥାଉ କହି ଛାଡ଼ିଲ ରଡ଼ି ।

ଏବେ ତ ବୁଲୁଚ ନାଇ;

ବାହାନା କାଢ଼ିକି ନିଇତି ଆସୁଚ

ତମେ ଆମ ଘର ହେଇ ।

କହୁଥିଲ ସାଇ ଭାଉଜ ଆଗେ,

ଭଲ ପଡ଼ୁଛି ତ ମୋ ମାଆ ସଙ୍ଗେ ।

ସିଙ୍ଘାଣି ଫିଙ୍ଘାଣି ନାହିଁ;

ଘର କାମ ସବୁ କରି ସେ ନେଉଛି

ମିଛ ମୁଁ କହିବି କାହିଁ !

ଇସ୍କୁଲରେ ମୋତେ ଦିଏ ଡରେଇ,

ଉଠ ବସ କରେ କାନ ଧରେଇ ।

ବହି ଖାତା ନେଇ ପରା;

ମାଗିଲା ବେଳକୁ ଧମକାଏ ମୋତେ

'ଦିନରେ ଗଣି ନେ ତା'ରା' ।

ସେଥିପାଇଁ କରୁଥିଲି ପା' ମନା,

ପଚାରିଲ ବୋଲି କହିଲି ସିନା ।

ନଣନ୍ଦକୁ କହିବନି;

ଜାଣିଲେ ସେ ମୋତେ ଚିଡ଼େଇବ ଖାଲି

ରଖେଇ ଥୋଇ ଦେବନି ।

ଜାଣିଗଲି ସେଇ ଅସଲ କଥା,

ପିଲା ଥିଲି ସେବେ ବୁଦ୍ଧି ବି ତଥା ।

ଜୀବନ ସାଥୀ ଯେ ଏବେ;

ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ତୁମ ଭାଗୀଦାର ହେବି

ଆଖି ବି ଦେଖାଇ କେବେ ।