ନିୟତିର ଦାସ

ଶୀତ ଅଶିଣରେ ନିଦାଘ ତରୁଣ

ହଟହଟା ହୁଏ ସହି

ମିତ ମିତଣୀର ସ୍ନେହର ପସରା

ମୁଣ୍ଡକୁ ସେ ନିଏ ନାହିଁ ।

କର୍ମର ଅବେଳ ଭାଗ୍ୟଦୋଷ ତୋର

ତା ମୁଣ୍ଡରେ ଫଟା ହୁଏ

ଜୀବନ ଜଞ୍ଜାଳ ସୀମା ସରହଦ

ସବୁ ସୀମା ଲଙ୍ଘିଯାଏ ।

ନିୟତିର କ୍ରୁର ପରିହାସ ସବୁ

ନିୟମ ଲାଗୁ ହୁଏନି

ଅକାରଣେ କିନ୍ତୁ ଦୋଷ ଲଦିଯାଏ

ବିବେକ ବାଧାଦିଏନି ।

କର୍ମର ପୁରୁଷ କର୍ମ ଏକାତାର

ଜୀବନର ମାନଦଣ୍ଡ

ଦୋଷାଦୋଷ ଦେଇ ଜୀବନ ନଈକୁ

କରିବାକି ପ୍ରଦୂଷଣ !

ହେଉଛି ହୋଇବ ଭାଗ୍ୟେଥିବ ଯାହା

ସବୁରି କରତା ଦାର

ନିମିତ୍ତ ମାତର କ୍ଷୀଣ ସତ୍ତାମୋର

ନୈବେଦ୍ୟ ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ।