ନିସ୍ଵାର୍ଥ ପ୍ରେମ

ଜୀବନ ପଥରେ ଅସହାୟ ହୋଇ

ଚାଲୁଥିଲି ଏକା ଏକା,

ସଂଜୀବନୀ ସିଞ୍ଚି ପ୍ରାଣ ସଞ୍ଚରିଲ

ଯେବେ ହେଲ ତୁମେ ଦେଖା |

ବନ୍ଧୁଟିଏ ହୋଇ ସୁଖ ଦୁଃଖ ବାଣ୍ଟି

ମନରେ ବାନ୍ଧିଲ ବସା,

ସୁଦୀର୍ଘ ପଥରେ ତୁମ ହାତଧରି

ଜିଇଁବାକୁ ହେଲା ଆଶା |

ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନେ ବାନ୍ଧିଦେଲ ମୋତେ

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର ପାଇଁ,

ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ତୁମ ସଂଗେ ରହିଥିବି

ନିସ୍ଵାର୍ଥ ପ୍ରେମିକା ହୋଇ |

ଆମର ଏ ପ୍ରେମ ଅମରତ୍ୱ ଲଭୁ

ବିଶ୍ୱାସରେ ହୋଇ ବନ୍ଧା,

ମହକିତ ହେଉ ହୃଦୟ ଅଗଣା

ଯେସନେ ରଜନୀଗନ୍ଧା |

ତୁମସାଥେ ଏଇ ସମ୍ପର୍କ ମୋହର

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର ଥାଉ,

ସବୁଜନ୍ମେ ସାଥି ତୁମ ସ୍ନେହ ପ୍ରୀତି

ମୋତେହିଁ ପ୍ରାପତ ହେଉ |