Library
Profile
ନିରବତା
ନିରବତା
ଚାରିଆଡ଼େ ନିରବତାର ପଦଚିହ୍ନ,
ଦୂର ଦିଗନ୍ତ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚି ପାରୁନଥିଲେ
ମୋ ଦୃଷ୍ଟିର ଲହରୀମାଳା ସବୁ୍,
ମିଳେଇ ଯାଉଥିଲେ ଗୋଟିକ ପରେ ଗୋଟିଏ,
ଠିକ୍ ଯେପରି ଉତ୍ଫୁଲିତ ସାଗରର
ଫେନୀଳ ଲହରୀମାନେ
ମିଳେଇ ଯାଆନ୍ତି ବେଳାଭୂମିରେ ମଥା ପିଟି ।
ଶ୍ରାବଣର ସୁନ୍ଦର ଗୋଧୂଳିକୁ ବର୍ଷାଟା
ଭିଜେଇ ଦେଇ ଚାଲିଗଲା,
ତୁହାକୁ ତୁହା କାଲୁଆ ପବନ ସାଙ୍ଗକୁ
ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ବହଳିଆ ଅନ୍ଧାର
ଦେହଟାକୁ କାଲୁଆ କରୁଥିଲା ,
କାହା ଆଖିର ଉଷ୍ମ ଅଶ୍ରୁ
ଉଷ୍ମତା ବଦଳରେ
ଆହୁରି ଅଧିକ ଶୀତଳ କରୁଥିଲା
ତା'ର ପ୍ରତିଟି ଶୀରା ପ୍ରଶୀରାକୁ ।
ସେ ଚାଲିଗଲା ଏକୁଟିଆ ହୋଇ
କାରଣ ଏ ଯାତ୍ରାରେ
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏକୁଟିଆ ଯିବାକୁ ପଡିଥାଏ ,
ତା ପୂର୍ବରୁ ଅନେକ ଏକୁଟିଆ ଯାଇଛନ୍ତି,
କିଏ ବି ଜଣେ ହେଲେ ଫେରିନାହାଁନ୍ତି
କେବଳ ଫେରିଛି ସେହି ନିରବତା ।
>
ଏବେ ବି ସେହି ନିରବତା
ମଝିରେ ମଝିରେ ଖାଲି ଯାହା
ଆମ୍ବୁଲାନ୍ସର କରୁଣ ସ୍ୱର
କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ।
ଶ୍ମଶାନରେ ବି ନିରବରେ
ଅବିରତ ଜଳୁଛି ଚିତାଗ୍ନି,
ନା କେହି ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ୱଜନ ନା
ପୁତ୍ର କିମ୍ବା କନ୍ୟା ଅଛନ୍ତି ମୁଖାଗ୍ନି ଦେବାକୁ ।
ସତରେ ସବୁ କିଛି ନିରବି ଗଲାଣି,
ନିରବତା ଭିତରେ ଆମେ
ପ୍ରୟାସରତ ବଞ୍ଚି ଶିଖିବାକୁ ।
ଦିନେ ବୟସକୁ କହିଥିଲି
ଟିକିଏ ଅଟକି ଯାଆନ୍ତୁନି ?
ହସି ହସି ସେ କହିଥିଲା -
ମୁଁ କଣ କେବେ ଅଟକି ପାରିବି ?
ପାରୁଛ ତ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଆସ ।
କହିଥିଲି- କେମିତି ଯାଇପାରିବି
ଏ ରଙ୍ଗୀନ ଦୁନିଆ ,ମଜା, ମସ୍ତି ଆଉ
ଭରପୁର ଯୌବନକୁ ଛାଡିଦେଇ ?
କିନ୍ତୁ ଦିନେ
ସବୁକିଛି ଛାଡିଦେଇ
ଯିବାକୁ ପଡେ ଏ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚରେ -
ଏ କଥା ମୁଁ ବି ଜାଣିଥିଲି ।
ଏଠି କେବଳ ନିରବତା ହିଁ ଚିରସ୍ଥାୟୀ ।
