କି ସୁନ୍ଦର ଏହି ମୃତ୍ୟୁ

କିଛ କ୍ଷଣ ମୋର ପାଶେ ବସିବାକୁ

ସମୟ ନଥିଲା କା'ର

ଆଜି କିନ୍ତୁ ଭାରି ଗହଳି ହୋଇଛି

ପାଶେ ବସିବାକୁ ମୋର ॥

ନିହାତି ଜରୁରୀ ଥିଲାବେଳେ କେହି

ବଢେଇନାହାନ୍ତି ହାତ

ଆଜି କିନ୍ତୁ ମୋତେ କାନ୍ଧେଇ ନେବାକୁ

ବହୁ ଲୋକ ଉପସ୍ଥିତ ॥

କାହାଠାରୁ କେବେ ଉପହାରଟିଏ

ପାଇନାହିଁ ଜୀବନରେ

ଆଜି କିନ୍ତୁ ଫୁଲତୋଡା ପରେ ତୋଡା

ଲଦୁଛନ୍ତି ମୋ ଉପରେ ॥

ଦୁଇ ପାଦ ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ଚାଲିବାକୁ

ମିଳୁ ନଥିଲେ କେ ସାଥୀ

ଆଜି କିନ୍ତୁ ବହୁ ଲୋକ ଦଳ ହୋଇ

ସାଙ୍ଗରେ ମୋ ଚାଲୁଛନ୍ତି ॥

ଆଜି ମୁଁ ଜାଣିଲି ପ୍ରକୃତରେ ସତେ

ମୃତ୍ୟୁଟା କେତେ ସୁନ୍ଦର

ହେଲେ ମୁଁ ଅଭାଗା ଧାଇଁଛି ଜିିିଇଁବା

ପଛେ ହୋଇ ହରବର ॥