ମୋ ପ୍ରିୟା

ଚତୁର୍ଦିଗ  ମୋତେ      ଦିଶେ  ପ୍ରେମମୟ

           ତା ମଧ୍ୟେ ତୁମର ଛବି

ଆଖି ବୁଜିଦେଲେ      ଅନ୍ତର୍ମନେ ଦେଖେ

          ରହିଅଛ ତୁମେ ଦ୍ରବି ॥

ତୁମେ ମୋ ହାସରେ  ତୁମେ ମୋ ଭାଷରେ

        ତୁମେ ମୋର ସର୍ବାଙ୍ଗରେ

ରଙ୍ଗାଇ  ଦେଇଛ      ସର୍ବାଙ୍ଗକୁ  ମୋର

        ପ୍ରକୀର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗରେ ॥

ତୁମେ ନିଶ୍ୱାସରେ       ତୁମେ ପ୍ରଶ୍ୱାସରେ

         ପ୍ରୀତିର ସୁଗନ୍ଧ ହୋଇ

ମହକାଉ   ଅଛ        ମୋ ମନ ଅଙ୍ଗନ

          ନିରନ୍ତର ପାଶେ ରହି ॥ 

ଆଗୋ ସୁକେଶିନୀ     ମୋ ପ୍ରାଣ ସଙ୍ଗିନୀ

            କୃଶକଟି ବିମ୍ବଓଷ୍ଠୀ

ଗୁରୁ ନିତମ୍ବିନୀ              ଅଳସ-ଗାମିନୀ

          ଚକିତ କୁରଙ୍ଗୀ ଦୃଷ୍ଟି ॥

ଶୋଇଗଲେ ତୁମେ       ଅନ୍ଧାର ଘୋଟଇ

       ଚେଇଁଲେ ସକାଳ ଫେରେ

ହସିଦେଲେ ଜହ୍ନ      ଲାଜେଇ ଯାଏଗୋ

        କାନ୍ଦିଲେ ଶ୍ରାବଣ ଝରେ ॥

ଛୁଇଁଦେଲେ ମନ୍ଦ            ମଳୟ ବହଇ

         ଚାହାଣି କାହାଣୀ କହେ

ତୁମେ ମୋ ପ୍ରେମର       ଅଭୁଲା ଫଗୁଣ

          ଗୋଲାପି ବସନ୍ତ ଟିଏ ॥

ଯେତେଦିନ ରହି       ଥିବା ଏ ସଂସାରେ

          ପ୍ରେମେ ବିତିଯାଉ ଦିନ

ପ୍ରେମ ବନ୍ଧନରେ       ବାନ୍ଧି ହୋଇଗଲେ

        ଶତ୍ରୁ ବି ଆପଣା ଜନ ॥

ଭାବ ଦିଆ ନିଆ      ହୋଇଗଲେ ଥରେ

         ସହଜ ହୁଏ ମିଳନ

ମିଳନରୁ ମହା              ମିଳନ ଘଟଇ

         ଜୀବନ ହୁଅଇ ଧନ୍ୟ ॥

ଆସ ଥରେ ପ୍ରିୟା       ମିଶିଯିବା ଆମେ

         ହୋଇଯିବା ଏକାକାର

ଜୀବନର ପଥ         ଆଲୋକିତ ହେବ

          ହଟିଯିବ ଅନ୍ଧକାର ॥

ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳେ     ଯେତେ ଝଡଝଞ୍ଜା

           ସବୁତ ଯାଇଛ ସହି

ଦିନେ ହେଲେ ପ୍ରିୟା      ନିଜ ପାଇଁ କିଛି

        ଚାହିଁନ ମାଗିବା ପାଇଁ ॥

ପ୍ରିୟ ପରିଜନ            ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ୱଜନ

          ସଭିଙ୍କ ନେଇଛ ମନ

କହି ମିଠା କଥା        ବୁଝି ତାଙ୍କ ବ୍ୟଥା

       ହୋଇଛ ପ୍ରିୟ ଭାଜନ ॥

ତୁମ ପାଇଁ ପ୍ରିୟା            ସରଗ ନରକ

       ମରତ ମୋ ଏଇଠାରେ

ଏଇ ଘର ମୋର            ବଇକୁଣ୍ଠପୁର

      ଶେଷ ନିଶ୍ୱାସ ଏଠାରେ ॥

ମାଗିନାହଁ କେବେ       ଅଞ୍ଜଳିରେ ଭରି

        ଦିଅ ସୁନା ରୂପା ହୀରା

କହିନାହଁ କେବେ       ତୋଳିଆଣି ଦିଅ

       ଆକାଶରୁ ଚାନ୍ଦ ତାରା ॥

ଚାହିଁଛ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ           କରିନାହଁ ବାଧ୍ୟ

       ବସିବାକୁ ନିଜ ପାଖେ

ଅନ୍ତରର କ୍ଳେଶ           ନକରି ପ୍ରକାଶ

       ଫୁଟାଇଛ ହସ ମୁଖେ ॥

ଅସ୍ତାଚଳ ପଥେ          ଜୀବନ‐ସୂରୁଜ

       ବାକି ଆଉ ସ୍ୱଳ୍ପ ପଥ

ଅଭିନୟ ଶେଷ         କରିଯିବା ଆସ

       ରଖି ହାତ ପରେ ହାତ ॥

ଏ ଜୀବନ ପାତ୍ର          କରିଛନ୍ତି ପୂର୍ଣ୍ଣ

        ନାନା ଭାବେ ଜଗତ୍ପତି

କିପରି କହିବା         କିଛି ପାଇନାହେଁ

       ନୁହେଁ ଆମେ ମୂଢମତି ॥

ସେହି ପ୍ରିୟତମ          ହରିଛନ୍ତି ଭ୍ରମ

       କି ମାଗିବା ତାଙ୍କୁ ଆଉ

ଏ ଶେଷ ମାଗୁଣି       ଜୀବନ ତରଣୀ

      ବିନା ବିଘ୍ନେ ଭାସିଯାଉ ॥

ବଢାଇଛନ୍ତି ସେ          ସମ୍ପର୍କର ହାତ

       ଏ ଆମ ଜୀବନ ପଥେ

ଛଡାଇଛନ୍ତି ସେ        ସବୁ ଜାଣି ଜାଣି

       ଆମର ଜ୍ଞାତ ଅଜ୍ଞାତେ ॥

ପାହିବା ଆଗରୁ           ମିଳନର ରାତି

        ଗାଇବା ତାଙ୍କ ବନ୍ଦନା

ସେ ପାଇଁ ସେ ଆମ  ଜୀବନ ବୀଣାରେ

        ଭରିଛନ୍ତି ମୂରୁଛନା ॥