ନିଖୋଜ ସମ୍ପର୍କ

ତୁମେ ଖୋଜିବନି 

    ମୁଁ ବି ଖୋଜିବିନି 

        ଖୋଜିବାନି କେହି କାରେ

ହୃଦୟ ଖୋଜିଲେ

     ସହିଯିବା ବ୍ୟଥା

       ଚୁପଚାପ ନୀରବରେ l

କେବେ ଯଦି କାହିଁ

    ହେଇଯିବ ଦେଖା

      ବାଟ ଭାଙ୍ଗି ଯିବା ଚାଲି

ରୋକି ନେବା ଲୁହ

    ବେଦନାର କୋହ 

     ହୃଦୟକୁ ଜଣା ବୋଲି l

ପାନ୍ଥଶାଳା କାନ୍ଥେ

    ଏମିତି ତ କେତେ

       ଠିକଣା ହୁଅଇ ଲେଖା

କେବେ ସେ କଳଙ୍କ

    ଅଙ୍ଗାରରେ ସିକ୍ତ

      କେବେ ସେ ରଙ୍ଗୀନ ରେଖା l

କାହିଁ କେତେ ଦୂରେ

    ଚାନ୍ଦ ଓ କୁମୁଦ

       ସମ୍ପର୍କର ଅଭିସାରେ

ଜଣେ ତ ଗଗନେ

    ଆନ ସରସୀରେ

      ଚାହିଁଥାଏ ପରସ୍ପରେ l

ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ତିଥିରେ

    ପୂର୍ଣ୍ଣାହୁତି ହୁଏ

      ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ମହାଯଜ୍ଞ 

ଅବୁଝା ହୃଦୟ

   ଅଜ୍ଞାତ ସମ୍ରାଜ୍ୟେ

     ସଜାଏ ସ୍ୱୟଂ ସାମ୍ରାଜ୍ଞ l

ଦେଖିଛ କି କେବେ

  ଆକାଶ ପୃଥିବୀ

     ମହାମିଳନର ଛବି

ମାୟାର କୁହେଳି

  ପ୍ରତାରିତ କରେ

     ଅସମ୍ଭବ କଥା ଭାବି l

ବିସ୍ତିର୍ଣ୍ଣ ଆକାଶ

  ପ୍ରୀତିର ପରାଗେ 

    ନଇଁ ଆସେ ଅନୁରାଗେ

ତୃଷିତ ଧରଣୀ

   ବିମଗ୍ଧ ବିମୋହ

     ଏମିତିକା ଛବି ଲାଗେ l

ହୃଦୟ କେ ପଢେ

   ଅବା କିଏ ବୁଝେ

     ଆବେଗର ବ୍ୟାକୁଳତା

ପ୍ରକୃତି ପ୍ରଣୟ

  ଭାବୁକ ହିଁ ବୁଝେ

    ରଚେ ବିରହ କବିତା l

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ନିଦାଘ

  ବୈଶାଖୀର ତାତି

    ଜାଳିଦିଏ ଯେବେ ତନୁ

ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ଦୁଃଖ

  ପ୍ରଶମିତ ପାଇଁ

    ବରଷା ଝରେ ଗଗନୁ l

ଯିଏ ଯେତେ ଦୂରେ

  ହୃଦୟର ତ ଝୁରେ

    ଦେହ ତ ଜୁଇରେ ସରେ

ଲେଖିଦିଏ ନାଆଁ

  ମାନସ ପଟରେ

    ଆତ୍ମା ସାଥେ ପ୍ରତି ଡୋରେ ।।