ନିଜେ ମୁଁ ଅର୍ଜୁଛି ଦୁଃଖ

ଯାହାର ଦୟାରେ ଏତେ ସୁଖ ପାଏ- ତା' କଥାକୁ ଭୁଲିଯାଏ,

ଯେଉଁନାମ ଶୁଣି ପାପ କ୍ଷୟହୁଏ- ସେ ନାମ ମନେ ନଥାଏ ।

ମୋ ଦେହର ପୀଡ଼ା ମନର ଦୁଃଖକୁ ହରଣ କରନ୍ତି ଯିଏ,

ପୀଡ଼ା ଛାଡ଼ିଗଲେ ଦୁଃଖ ଚାଲିଗଲେ ପଚାରେ ସେ ପୁଣି କିଏ ?

ବିପଦ ବେଳରେ ବିକଳେ ଡାକେ ମୁଁ ରକ୍ଷାକର ଜଗନ୍ନାଥ,

ସଂପଦ ଆସିଲେ ଗର୍ବରେ କହେ ମୁଁ ସବୁ କରିଛି ମୋ ହାତ ।

କଲମ ମିଳିଛି କାଗଜ ମିଳିଛି ମୋବାଇଲ କମ୍ପୁଟର,

ପାଠ ତ ପଢ଼ିଛି ଲେଖି ବି ଜାଣିଛି ଓଁ ଲେଖିବାକୁ ଡର ।

ତୁଣ୍ଡରେ ରହିଛି ମୁଣ୍ଡରେ ରହିଛି ଜିଭରେ ରହିଛି ଭାଷା,

ମିଛ କହିବାକୁ ସଦା ଆଗଭର ପୂରଣ ହୁଏନା ଆଶା ।

ଯାହାପାଇଁ ଆଜି ମଣିଷ ହେଇଛି ସୁଖରେ କାଟୁଛି ଦିନ,

କୃତଜ୍ଞତା ଛାଡ଼ ବାଃ ! କହିବାକୁ ହୁଏନାହିଁ କେବେ ମନ ।

ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ଆସିଲେ ବିପଦ ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣାର କାଳ,

ସେ ନାମକୁ ଘୋଷିହେବି କିଛିଦିନ ଥାଉ ବା ନଥାଉ ବେଳ ।

ମୋର ଦୋଷପାଇଁ ଦୋଷୀହେବେ ପ୍ରଭୁ ଅଭିଯୋଗ କରୁଥିବି,

ଈଷ୍ଟ ନାମନେଲେ ନଗଦ ମିଳେନା ବାକିରେ କାହିଁକି ନେବି ?