ପରିବାର

ସୁଖ ଲାଗେ ସଂସାର,

   ଥିଲେ ଗୋଟେ ପରିବାର

ଜେଜେବାପା ଜେଜେମା,

  ବଡ ବାପା ଓଗେର ।

ଦାଦା ଭାଈ ପିଉସୀ,

  ବାପା ମା ମାଉସୀ

ଅପା ଖୁଡୀ ବଦବୋଉ,

  ସାଇ ଭାଈ ପଡୋଶୀ ।

ସରଗ ପରି ସୁନ୍ଦର,

  ଥିଲେ ଯୌଥ ପରିବାର

ମିଳିମିଶି ଚଳୁଥୁବା,

  ପାଇ ସ୍ନେହ ଆଦର ।

ସୁଖ ଦୁଃଖ ବାଣ୍ଟିବା,

  କାନ୍ଦିଲେ ବି ହସିବା

ସମଦର୍ଶୀ ସମଭାବ,

  ଆପଣାର କରିବା ।

ପରସ୍ପର ବୁଝାମଣା,

  ସ୍ନେହ ପ୍ରୀତି ନୁହେଁ ଊଣା

ଭକ୍ତି ଭାବେ ପାଇବା,

     ଗୁରୁଜନ କରୁଣା ।

ସୁଖ ଶିରୀ ଏଇଠି,

  ପରିବାର ଯେଉଁଠି,

ଦେବତା ବି ଝୁରନ୍ତି,

  ଖୁସୀ ଆଉ କେଉଁଠି ।

ପରିବାର ନଥିଲେ,

  ଛାଇ ନାହିଁ ମୁଣ୍ଡରେ

ଏକୁଟିଆ ଜୀବନ,

  ଶୁଷ୍କମରୁ ସମାନ।

ବଞ୍ଚିବାର ସାହାରା,

  ପରିବାର ଆସରା

ଭାଈ ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ,

  ସାହସର କିନାରା ।

ବିପଦରେ ବଳ ଦିଏ,

  ସୁଖବେଳେ ସାଥେ ଥାଏ

ଜନମରୁ ଯୁଇଯାଏଁ ,

   ଦିନରାତି ଆଶ୍ରାହୁଏ ।

ଗୁରୁଜନ ଆଶୀଷ,

  ମଥାପରେ କଳସ

ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଆକର୍ଷଣ,

  ଲଘୁଜନେ ବିଶେଷ ।

ଜିଇଁବାର ସାଧନା,

  ଦେବାଦେବୀ ଉପାସନା

ପରିବାର ମଧ୍ୟେ ରହି,

  ପରମାର୍ଥ କାମନା ।

ପରିବାର ଜଞ୍ଜାଳ,

  ଦେବତାଙ୍କୁ ସପନ

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ତପ,

  ପରିବାର ପୋଷଣ

ଏହି ଗୃହ ଆଶ୍ରମ,

  ଶୁଦ୍ଧପୂତ ସଂଯମ

ଜୀବନର ପରୀକ୍ଷା,

  କରିଥାନ୍ତି ତର୍ଜମା ।

କୋଟି ପୂଣ୍ୟ ତପସ୍ୟା,

  ମିଳେ ଏଠି ସହସା

ପିତାମାତା ଗୁରୁଜନ,

  ଏହି ମୋର ଦେବତା ।

ପୂଜୁଥିବା ପୟର,

  ଭାବୁଥିବା ଠାକୁର,

ଛୋଟ ଗୋଟେ ମନ୍ଦିର,

  ଏହି ପରିବାର ମୋର ।