ତୁମକୁ ମୁଁ ଭଲପାଏ ପ୍ରଭୁ

ଯେତେବେଳେ ହୃଦୟରେ ଗଭୀର ଶୂନ୍ୟତା

   ଖୋଜୁଥାଏ ମୁଠା ମୁଠା ଛାଇ

ଅସ୍ଥି ଚର୍ମ ତଳେ ଛପିଥିବା ଦୁର୍ବଳତା

   ଲଙ୍ଘିଆସେ ଲୁହ ଲହୁ ଦେଇ ।

ଲୋଭନୀୟ ଶୀତଳତା ଅଭୟ ଆଶ୍ରୟ

   ଆସ ତୁମେ ଇନ୍ଦ୍ରଜାଲ ପ୍ରାୟେ

ଗ୍ରାସକରି ସମୁଦାୟ ଚେତନାକୁ ମୋର

   ବୈଦ୍ୟୁତିକତାର ତରଙ୍ଗ ଖେଳାଏ ।

ଶିରାପ୍ରଶିରାରେ ଅପୂର୍ଵ ରୋମାଞ୍ଚ ମୋର 

   ଅନନ୍ୟ ସେ ଅନୁଭବ ପ୍ରିୟ

କିସମ କୁସୁମ ଫୁଟେ ସୁବାସ ଚହଟେ

   ଅସୁମାରୀ ସ୍ବପ୍ନ ଭାବମୟ ।

ଆଶାଗ୍ରସ୍ତ ରୂପାଖଣ୍ଡ ବାଦଲ ପରାୟେ

   ଜୁଆରିତ ଅଥୟ ଅସ୍ଥିରେ

ଦୋଳିଖେଳେ ପ୍ରୀତି ପୁଷ୍ପ ମନ ଅଗଣାରେ

   ଆଖିଲାଖେ ଅମରାବତୀରେ ।

ନୀଳ ନୀଳ ଚନ୍ଦ୍ରଶାଳା ଅତି ଶୋଭାବନ୍ତ

   ସବୁ ଦୃଶ୍ୟ ଅତି ମୁଗ୍ଧକର

ନିଶବ୍ଦରେ ନିରୋଳାରେ ଗୁଞ୍ଜରିତ ହେଉଥାଏ

    ପ୍ରଭୁ ତୁମ ଜୟ ଜୟକାର ।

ତୁମର ସେ ପାଦପଦ୍ମ ତଳେ ସମର୍ପିବି

   ଅର୍ଥହୀନ ଯେତେକ କୃତିତ୍ୱ

ନିଜକୁ ମୁଁ ପଳପଳ ଜାଳିବାକୁ ଚାହେଁ

   ଉନ୍ମାଦନା କରି ପ୍ରଚୋଦିତ ।

ରୂପାନ୍ତର ଲୋଡ଼େ ମୁହିଁ ଅନ୍ତହୀନ ସତ୍ୟ

    ତୁମ ଆଗେ ଭିକ୍ଷା କରେ ପ୍ରେମ

ମହାପ୍ରଭୁ !!ଆତ୍ମା ଲୋଡ଼େ ବନ୍ଦିନୀ ହେବାକୁ

   ତୁମ ପାଶେ ଏତିକି ମୋ କାମ୍ୟ ।

 ମଧୁର ସଂସାର ପିତା, ତୁମ ସାନିଧ୍ୟ୍ୟରେ

    ପବନରେ ମିଠା ବାସ୍ନା ଭାସେ

ପାଲଟେ ମୁଁ ଭିନ୍ନ ଏକ ପୃଥିବୀର ଲୋକ

    ସେଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସବୁ ମିଛ ଦିଶେ ।

ତୁମେ ଲାଗ ମହାବାହୁ ଅସୀମ ବିଶାଳ

   ଏକାନ୍ତ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ବୈକୁଣ୍ଠରେ

ପ୍ରାର୍ଥନା କରେ ନିରନ୍ତର ନିରସ୍ତ୍ର ମୁଦ୍ରାରେ

    ଅମୃତର ଅନନ୍ତ ତୃଷାରେ ।