ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ

ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ ଭାବର ରଥରେ

  ମନ ନୀଳାଚଳ ପୁରେ

କୋଟି ଭକତର ଭାବ ବିନୋଦିଆ

  ବସିଛ କଳା ଠାକୁରେ ।

ତୁମେ ନାହଁ ପ୍ରଭୁ ଶକ୍ତିରେ ଭୁକ୍ତିରେ

   ଗଦା ଗଦା ଫୁଲମାଳେ

ଭୋଗ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟରେ ଛପନ ଭୋଗରେ

  ନାହଁ ହେ ଦେଵ ଦେଉଳେ ।

ଚିତ୍ରରେ ନୁହେଁକି ପ୍ରତିମାରେ ନୁହେଁ

  ଚରିତ୍ର ସମ୍ମାନ ନୁହେଁ

ବ୍ୟାପ୍ତି ପ୍ରଶସ୍ତିରେ ଅବା କୀର୍ତ୍ତନରେ

  ପୂଜା ମନ୍ତ୍ରରେ ବି ନୁହେଁ ।

ଓଲ୍ହାଇ ଆସିଛ ବଇକୁଣ୍ଠ ଛାଡ଼ି

  ଶ୍ରୀବତ୍ସ ଗୋଇଠା ପାଇଁ

ତୁମେ ଆସିଥାଅ ଭାବରେ ପ୍ରେମରେ

   ଶବରୀ ଅଇଁଠା ଖାଇ ।

ପାଷାଣ ଭିତରୁ ନାରୀକୁ ଉଦ୍ଧାରୀ

  କୈବର୍ତ୍ତେ ପାଦ ବଢ଼ାଇ

ଆସିଥାଅ ତୁମେ ଅଚିନ୍ତ୍ୟ ଅନନ୍ତ

   ନିର୍ମୋହୀ ତୁମେ ବିଦେହୀ ।

ମୀରାର ଭକ୍ତିରେ ଅଜସ୍ର ଶକ୍ତିରେ

  କଷ୍ଟ ବିମୋଚନ କରି

କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରେ ଗୀତା ଜୀବନ ମନ୍ତ୍ରକୁ

  ଅର୍ଜୁନର ହାତ ଧରି ।

ରଖିଲ ଇଜ୍ଜତ କୁରୁସଭା ତଳେ

  ସଖି ଭାବେ ଯାଜ୍ଞସେନୀ

କୁବୁଜାର କୁଜ ହେଲା ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ

  ଲାଗି ତୁମ ଭୂଜ ବେନି ।

ନୀଳକନ୍ଦରରୁ ବଢ଼ାଇଲ ହସ୍ତ

  ଶ୍ରୀଫଳ ଶରଧା କଲ

ଦାସିଆ ଭକ୍ତିର ଶକ୍ତିରେ ଗଡିଆ

   ପାଣିରେ ରଥେ ବସିଲ ।

ଯାଜପୁର ବନ୍ଧୁ ଭାବର ଡୋରୀରେ

  ଦିବ୍ୟ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ଖୋଇଲ

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଥାଳିରେ ଆପଣା କରରେ

   ପ୍ରସାଦ ସମର୍ପି ଦେଲ ।

ବାଲିର ରଥରେ ବଳରାମ ଦାସ

  ତୁମକୁ ବାନ୍ଧି ରଖିଲା

ଭକ୍ତ ସାଲବେଗ ଡାକରେ ତୁମର

   ନନ୍ଦିଘୋଷ ଅଟକିଲା ।

ଜଗନ୍ନାଥ ଦାସେ ନାରୀଭାବ ଦେଇ

   ରାଜରୋଷୁ ରକ୍ଷାକଲ

ହେ ଦାରୁମୂରତି କେତେଯେ କାହାଣୀ

   କୋଟି ହୃଦୟେ ଲେଖିଲ ।

ମନ୍ଦିରରେ ଖୋଜି ନିରାଶ ହୋଇଛି 

  ରହିଛ ହୃଦ ମନ୍ଦିରେ

ଦିବ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟି ଦିଅ ହେ ଚକାନୟନ 

  ଦେଖିବି ତୁମକୁ ଥରେ ।