ନିଜ ରକତ ଯେବେ ହୁଏ ପର

ନିଜ ରକତ କରିଦେଇଛି ଆଜି ପର,

ଟିକେ ସାହାରା ପାଇଁକି ହଉଛି ଆଜି ମୁଁ ବାର ଦୁଆର ।

ନାହିଁ କହିବାକୁ କେହି ଟିକେ ଆହାଃ.,

ଏଇ ଦୁନିଆରେ କେହି ନାହିଁ ମୋର ସାହା ।

ଭଙ୍ଗା ଗୋଡ ସାଥେ ଆଉ କେତେ ଯେ ଯନ୍ତ୍ରଣା,

ଜୀବନ ସଂଘର୍ଷର ପାଇଗଲି ପାଉଣା ।

ଅଧା ବାଟରେ ମଥାର ସିନ୍ଦୁର ଛାଡ଼ିଚାଲି ଗଲା 

ଲୁହର ଜୁଆର ବାଟ ମୋ ଓଗାଳିଲା ।

ଭାଗ୍ୟକୁ ଆଦରି ରହିଛି ମୁଁ ପଡି.,

ଜାଣିନି କେବେ ଯିବ ମୋ ପ୍ରାଣ ବାୟୁ ଉଡି ।

ବଞ୍ଚିଲେ ବଞ୍ଚିବି, ମରିଲେ ମରିବି.,

ଆଉ ନାହିଁ ମୋର କିଛି ରାହା ।